ترسم ای فصاد گر فصدم کنی ** نیش را ناگاه بر لیلی زنی

داند آن عقلی که او دل‌روشنیست ** در میان لیلی و من فرق نیست

معشوقی از عاشق پرسید کی خود را دوست‌تر داری یا مرا گفت من از خود مرده‌ام و به تو زنده‌ام از خود و از صفات خود نیست شده‌ام و به تو هست شده‌ام علم خود را فراموش کرده‌ام و از علم تو عالم شده‌ام قدرت خود را از یاد داده‌ام و از قدرت تو قادر شده‌ام اگر خود را دوست دارم ترا دوست داشته باشم و اگر ترا دوست دارم خود را دوست داشته باشم هر که را آینه‌ی یقین باشد گرچه خود بین خدای بین باشد اخرج به صفاتی الی خلقی من رآک رآنی و من قصدک قصدنی و علی هذا

گفت معشوقی به عاشق ز امتحان ** در صبوحی کای فلان ابن الفلان 2020

مر مرا تو دوست‌تر داری عجب ** یا که خود را راست گو یا ذا الکرب

گفت من در تو چنان فانی شدم ** که پرم از تتو ز ساران تا قدم

بر من از هستی من جز نام نیست ** در وجودم جز تو ای خوش‌کام نیست

زان سبب فانی شدم من این چنین ** هم‌چو سرکه در تو بحر انگبین

هم‌چو سنگی کو شود کل لعل ناب ** پر شود او از صفات آفتاب 2025

وصف آن سنگی نماند اندرو ** پر شود از وصف خور او پشت و رو

بعد از آن گر دوست دارد خویش را ** دوستی خور بود آن ای فتا

ور که خود را دوست دارد ای بجان ** دوستی خویش باشد بی‌گمان

خواه خود را دوست دارد لعل ناب ** خواه تا او دوست دارد آفتاب

اندرین دو دوستی خود فرق نیست ** هر دو جانب جز ضیای شرق نیست 2030

تا نشد او لعل خود را دشمنست ** زانک یک من نیست آنجا دو منست

زانک ظلمانیست سنگ و روزکور ** هست ظلمانی حقیقت ضد نور

خویشتن را دوست دارد کافرست ** زانک او مناع شمس اکبرست

پس نشاید که بگوید سنگ انا ** او همه تاریکیست و در فنا

گفت فرعونی انا الحق گشت پست ** گفت منصوری اناالحق و برست 2035

آن انا را لعنة الله در عقب ** وین انا را رحمةالله ای محب

زانک او سنگ سیه بد این عقیق ** آن عدوی نور بود و این عشیق

این انا هو بود در سر ای فضول ** ز اتحاد نور نه از رای حلول

جهد کن تا سنگیت کمتر شود ** تا به لعلی سنگ تو انور شود

صبر کن اندر جهاد و در عنا ** دم به دم می‌بین بقا اندر فنا 2040

وصف سنگی هر زمان کم می‌شود ** وصف لعلی در تو محکم می‌شود

وصف هستی می‌رود از پیکرت ** وصف مستی می‌فزاید در سرت