صد هزاران دارو اندر وی نهان ** زانک هر دارو بروید زو چنان

جان هر دری دل هر دانه‌ای ** می‌رود در جو چو داروخانه‌ای

زو یتیمان زمین را پرورش ** بستگان خشک را از وی روش 215

چون نماند مایه‌اش تیره شود ** هم‌چو ما اندر زمین خیره شود

استعانت آب از حق جل جلاله بعد از تیره شدن

ناله از باطن برآرد کای خدا ** آنچ دادی دادم و ماندم گدا

ریختم سرمایه بر پاک و پلید ** ای شه سرمایه‌ده هل من مزید

ابر را گوید ببر جای خوشش ** هم تو خورشیدا به بالا بر کشش

راههای مختلف می‌راندش ** تا رساند سوی بحر بی‌حدش 220

خود غرض زین آب جان اولیاست ** کو غسول تیرگیهای شماست

چون شود تیره ز غدر اهل فرش ** باز گردد سوی پاکی بخش عرش

باز آرد زان طرف دامن کشان ** از طهارات محیط او درسشان

ز اختلاط خلق یاید اعتدال ** آن اسفر جوید که ارحنا یا بلال

ای بلال خوش نوای خوش صهیل ** میذنه بر رو بزن طبل رحیل 225

جان سفر رفت و بددن اندر قیام ** وقت رجعت زین سبب گوید سلام

از تیمم وا رهاند جمله را ** وز تحری طالبان قبله را

این مثل چون واسطه‌ست اندر کلام ** واسطه شرطست بهر فهم عام

اندر آتش کی رود بی‌واسطه ** جز سمندر کو رهید از رابطه

واسطه‌ی حمام باید مر ترا ** تا ز آتش خوش کنی تو طبع را 230

چون نتانی شد در آتش چون خلیل ** گشت حمامت رسول آبت دلیل

سیری از حقست لیک اهل طبع ** کی رسد بی‌واسطه‌ی نان در شبع

لطف از حقست لیکن اهل تن ** درنیابد لطف بی‌پرده‌ی چمن

چون نماند واسطه‌ی تن بی‌حجاب ** هم‌چو موسی نور مه یابد ز جیب

این هنرها آب را هم شاهدست ** که اندرونش پر ز لطف ایزدست 235

گواهی فعل و قول بیرونی بر ضمیر و نور اندرونی

فعل و قول آمد گواهان ضمیر ** زین دو بر باطن تو استدلال گیر

چون ندارد سیر سرت در درون ** بنگر اندر بول رنجور از برون