جمله را جستیم پیش آی ای نصوح ** گشت بیهوش آن زمان پرید روح

هم‌چو دیوار شکسته در فتاد ** هوش و عقلش رفت شد او چون جماد

چونک هوشش رفت از تن بی‌امان ** سر او با حق بپیوست آن زمان 2275

چون تهی گشت و وجود او نماند ** باز جانش را خدا در پیش خواند

چون شکست آن کشتی او بی‌مراد ** در کنار رحمت دریا فتاد

جان به حق پیوست چون بی‌هوش شد ** موج رحمت آن زمان در جوش شد

چون که جانش وا رهید از ننگ تن ** رفت شادان پیش اصل خویشتن

جان چو باز و تن مرورا کنده‌ای ** پای بسته پر شکسته بنده‌ای 2280

چونک هوشش رفت و پایش بر گشاد ** می‌پرد آن باز سوی کیقباد

چونک دریاهای رحمت جوش کرد ** سنگها هم آب حیوان نوش کرد

ذره‌ی لاغر شگرف و زفت شد ** فرش خاکی اطلس و زربفت شد

مرده‌ی صدساله بیرون شد ز گور ** دیو ملعون شد به خوبی رشک حور

این همه روی زمین سرسبز شد ** چوب خشک اشکوفه کرد و نغز شد 2285

گرگ با بره حریف می شده ** ناامیدان خوش‌رگ و خوش پی شده

یافته شدن گوهر و حلالی خواستن حاجبکان و کنیزکان شاه‌زاده از نصوح

بعد از آن خوفی هلاک جان بده ** مژده‌ها آمد که اینک گم شده

بانگ آمد ناگهان که رفت بیم ** یافت شد گم گشته آن در یتیم

یافت شد واندر فرح در بافتیم ** مژدگانی ده که گوهر یافتیم

از غریو و نعره و دستک زدن ** پر شده حمام قد زال الحزن 2290

آن نصوح رفته باز آمد به خویش ** دید چشمش تابش صد روز بیش

می حلالی خواست از وی هر کسی ** بوسه می‌دادند بر دستش بسی

بد گمان بردیم و کن ما را حلال ** گوشت تو خوردیم اندر قیل و قال

زانک ظن جمله بر وی بیش بود ** زانک در قربت ز جمله پیش بود

خاص دلاکش بد و محرم نصوح ** بلک هم‌چون دو تنی یک گشته روح 2295

گوهر ار بردست او بردست و بس ** زو ملازم‌تر به خاتون نیست کس

اول او را خواست جستن در نبرد ** بهر حرمت داشتش تاخیر کرد