گر گواه قول کژ گوید ردست ** ور گواه فعل کژ پوید ردست

قول و فعل بی‌تناقض بایدت ** تا قبول اندر زمان بیش آیدت 255

سعیکم شتی تناقض اندرید ** روز می‌دوزید شب بر می‌درید

پس گواهی با تناقض کی شنود ** یا مگر حلمی کند از لطف خود

فعل و قول اظهار سرست و ضمیر ** هر دو پیدا می‌کند سر ستیر

چون گواهت تزکیه شد شد قبول ** ورنه محبوس است اندر مول مول

تا تو بستیزی ستیزند ای حرون ** فانتظرهم انهم منتظرون 260

عرضه کردن مصطفی علیه‌السلام شهادت را بر مهمان خویش

این سخن پایان ندارد مصطفی ** عرضه کرد ایمان و پذرفت آن فتی

آن شهادت را که فرخ بوده است ** بندهای بسته را بگشوده است

گشت مؤمن گفت او را مصطفی ** که امشبان هم باش تو مهمان ما

گفت والله تا ابد ضیف توم ** هر کجا باشم بهر جا که روم

زنده کرده و معتق و دربان تو ** این جهان و آن جهان بر خوان تو 265

هر که بگزیند جزین بگزیده خوان ** عاقبت درد گلویش ز استخوان

هر که سوی خوان غیر تو رود ** دیو با او دان که هم‌کاسه بود

هر که از همسایگی تو رود ** دیو بی‌شکی که همسایه‌ش شود

ور رود بی‌تو سفر او دوردست ** دیو بد همراه و هم‌سفره‌ی ویست

ور نشیند بر سر اسپ شریف ** حاسد ماهست دیو او را ردیف 270

ور بچه گیرد ازو شهناز او ** دیو در نسلش بود انباز او

در نبی شارکهم گفتست حق ** هم در اموال و در اولاد ای شفق

گفت پیغامبر ز غیب این را جلی ** در مقالات نوادر با علی

یا رسول‌الله رسالت را تمام ** تو نمودی هم‌چو شمس بی‌غمام

این که تو کردی دو صد مادر نکرد ** عیسی از افسونش با عازر نکرد 275

از تو جانم از اجل نک جان ببرد ** عازر ار شد زنده زان دم باز مرد

گشت مهمان رسول آن شب عرب ** شیر یک بز نیمه خورد و بست لب

کرد الحاحش بخور شیر و رقاق ** گفت گشتم سیر والله بی‌نفاق