از انار و از ترنج و شاخ سیب ** وز شراب و شاهدان بی‌حساب

یا از آن دریا که موجش گوهرست ** گوهرش گوینده و بیناورست

یا از آن مرغان که گل‌چین می‌کنند ** بیضه‌ها زرین و سیمین می‌کنند

یا از آن بازان که کبکان پرورند ** هم نگون اشکم هم استان می‌پرند 2555

نردبانهاییست پنهان در جهان ** پایه پایه تا عنان آسمان

هر گره را نردبانی دیگرست ** هر روش را آسمانی دیگرست

هر یکی از حال دیگر بی‌خبر ** ملک با پهنا و بی‌پایان و سر

این در آن حیران که او از چیست خوش ** وآن درین خیره که حیرت چیستش

صحن ارض الله واسع آمده ** هر درختی از زمینی سر زده 2560

بر درختان شکر گویان برگ و شاخ ** که زهی ملک و زهی عرصه‌ی فراخ

بلبلان گرد شکوفه‌ی پر گره ** که از آنچ می‌خوری ما را بده

این سخن پایان ندارد کن رجوع ** سوی آن روباه و شیر و سقم و جوع

بردن روبه خر را پیش شیر و جستن خر از شیر و عتاب کردن روباه با شیر کی هنوز خر دور بود تعجیل کردی و عذر گفتن شیر و لابه کردن روبه را شیر کی برو بار دگرش به فریب

چونک بر کوهش بسوی مرج برد ** تا کند شیرش به حمله خرد و مرد

دور بود از شیر و آن شیر از نبرد ** تا به نزدیک آمدن صبری نکرد 2565

گنبدی کرد از بلندی شیر هول ** خود نبودش قوت و امکان حول

خر ز دورش دید و برگشت و گریز ** تا به زیر کوه تازان نعل ریز

گفت روبه شیر را ای شاه ما ** چون نکردی صبر در وقت وغا

تا به نزدیک تو آید آن غوی ** تا باندک حمله‌ای غالب شوی

مکر شیطانست تعجیل و شتاب ** لطف رحمانست صبر و احتساب 2570

دور بود و حمله را دید و گریخت ** ضعف تو ظاهر شد و آب تو ریخت

گفت من پنداشتم بر جاست زور ** تا بدین حد می‌ندانستم فتور

نیز جوع و حاجتم از حد گذشت ** صبر و عقلم از تجوع یاوه گشت

گر توانی بار دیگر از خرد ** باز آوردن مر او را مسترد

منت بسیار دارم از تو من ** جهد کن باشد بیاری‌اش به فن 2575

گفت آری گر خدا یاری دهد ** بر دل او از عمی مهری نهد