گرنه زان گونه طلسمی ساختی ** هر شکم‌خواری بدانجا تاختی

یک جهان بی‌نوا پر پیل و ارج ** بی‌طلسمی کی بماندی سبز مرج 2615

من ترا خود خواستم گفتن به درس ** که چنان هولی اگر بینی مترس

لیک رفت از یاد علم آموزیت ** که بدم مستغرق دلسوزیت

دیدمت در جوع کلب و بی‌نوا ** می‌شتابیدم که آیی تا دوا

ورنه با تو گفتمی شرح طلسم ** که آن خیالی می‌نماید نیست جسم

جواب گفتن خر روباه را

گفت رو رو هین ز پیشم ای عدو ** تا نبینم روی تو ای زشت‌رو 2620

آن خدایی که ترا بدبخت کرد ** روی زشتت را کریه و سخت کرد

با کدامین روی می‌آیی به من ** این چنین سغری ندارد کرگدن

رفته‌ای در خون جانم آشکار ** که ترا من ره‌برم تا مرغزار

تا بدیدم روی عزرائیل را ** باز آوردی فن و تسویل را

گرچه من ننگ خرانم یا خرم ** جانورم جان دارم این را کی خرم 2625

آنچ من دیدم ز هول بی‌امان ** طفل دیدی پیر گشتی در زمان

بی‌دل و جان از نهیب آن شکوه ** سرنگون خود را در افکندم ز کوه

بسته شد پایم در آن دم از نهیب ** چون بدیدم آن عذاب بی‌حجاب

عهد کردم با خدا کای ذوالمنن ** برگشا زین بستگی تو پای من

تا ننوشم وسوسه‌ی کس بعد ازین ** عهد کردم نذر کردم ای معین 2630

حق گشاده کرد آن دم پای من ** زان دعا و زاری و ایمای من

ورنه اندر من رسیدی شیر نر ** چون بدی در زیر پنجه‌ی شیر خر

باز بفرستادت آن شیر عرین ** سوی من از مکر ای بس القرین

حق ذات پاک الله الصمد ** که بود به مار بد از یار بد

مار بد جانی ستاند از سلیم ** یار بد آرد سوی نار مقیم 2635

از قرین بی‌قول و گفت و گوی او ** خو بدزدد دل نهان از خوی او

چونک او افکند بر تو سایه را ** دزدد آن بی‌مایه از تو مایه را

عقل تو گر اژدهایی گشت مست ** یار بد او را زمرد دان که هست