برتر از کرسی و عرش اسرار او ** شیء لله شیء لله کار او

انبیا هر یک همین فن می‌زنند ** خلق مفلس کدیه ایشان می‌کنند 2700

اقرضوا الله اقرضوا الله می‌زنند ** بازگون بر انصروا الله می‌تنند

در به در این شیخ می‌آرد نیاز ** بر فلک صد در برای شیخ باز

که آن گدایی که آن به جد می‌کرد او ** بهر یزدان بود نه از بهر گلو

ور بکردی نیز از بهر گلو ** آن گلو از نور حق دارد غلو

در حق او خورد نان و شهد و شیر ** به ز چله وز سه روزه‌ی صد فقیر 2705

نور می‌نوشد مگو نان می‌خورد ** لاله می‌کارد به صورت می‌چرد

چون شراری کو خورد روغن ز شمع ** نور افزاید ز خوردش بهر جمع

نان‌خوری را گفت حق لاتسرفوا ** نور خوردن را نگفتست اکتفوا

آن گلوی ابتلا بد وین گلو ** فارغ از اسراف و آمن از غلو

امر و فرمان بود نه حرص و طمع ** آن چنان جان حرص را نبود تبع 2710

گر بگوید کیمیا مس را بده ** تو به من خود را طمع نبود فره

گنجهای خاک تا هفتم طبق ** عرضه کرده بود پیش شیخ حق

شیخ گفتا خالقا من عاشقم ** گر بجویم غیر تو من فاسقم

هشت جنت گر در آرم در نظر ** ور کنم خدمت من از خوف سقر

مومنی باشم سلامت‌جوی من ** زانک این هر دو بود حظ بدن 2715

عاشقی کز عشق یزدان خورد قوت ** صد بدن پیشش نیرزد تره‌توت

وین بدن که دارد آن شیخ فطن ** چیز دگر گشت کم خوانش بدن

عاشق عشق خدا وانگاه مزد ** جبرئیل متمن وانگاه دزد

عاشق آن لیلی کور و کبود ** ملک عالم پیش او یک تره بود

پیش او یکسان شده بد خاک و زر ** زر چه باشد که نبد جان را خطر 2720

شیر و گرگ و دد ازو واقف شده ** هم‌چو خویشان گرد او گرد آمده

کین شدست از خوی حیوان پاک پاک ** پر ز عشق و لحم و شحمش زهرناک

زهر دد باشد شکرریز خرد ** زانک نیک نیک باشد ضد بد