در حق او خورد نان و شهد و شیر ** به ز چله وز سه روزه‌ی صد فقیر

در حق او خورد نان و شهد و شیر ** به ز چله وز سه روزه‌ی صد فقیر 2705

نور می‌نوشد مگو نان می‌خورد ** لاله می‌کارد به صورت می‌چرد

چون شراری کو خورد روغن ز شمع ** نور افزاید ز خوردش بهر جمع

نان‌خوری را گفت حق لاتسرفوا ** نور خوردن را نگفتست اکتفوا

آن گلوی ابتلا بد وین گلو ** فارغ از اسراف و آمن از غلو

امر و فرمان بود نه حرص و طمع ** آن چنان جان حرص را نبود تبع 2710

گر بگوید کیمیا مس را بده ** تو به من خود را طمع نبود فره

گنجهای خاک تا هفتم طبق ** عرضه کرده بود پیش شیخ حق

شیخ گفتا خالقا من عاشقم ** گر بجویم غیر تو من فاسقم

هشت جنت گر در آرم در نظر ** ور کنم خدمت من از خوف سقر

مومنی باشم سلامت‌جوی من ** زانک این هر دو بود حظ بدن 2715

عاشقی کز عشق یزدان خورد قوت ** صد بدن پیشش نیرزد تره‌توت

وین بدن که دارد آن شیخ فطن ** چیز دگر گشت کم خوانش بدن

عاشق عشق خدا وانگاه مزد ** جبرئیل متمن وانگاه دزد

عاشق آن لیلی کور و کبود ** ملک عالم پیش او یک تره بود

پیش او یکسان شده بد خاک و زر ** زر چه باشد که نبد جان را خطر 2720

شیر و گرگ و دد ازو واقف شده ** هم‌چو خویشان گرد او گرد آمده

کین شدست از خوی حیوان پاک پاک ** پر ز عشق و لحم و شحمش زهرناک

زهر دد باشد شکرریز خرد ** زانک نیک نیک باشد ضد بد

لحم عاشق را نیارد خورد دد ** عشق معروفست پیش نیک و بد

ور خورد خود فی‌المثل دام و ددش ** گوشت عاشق زهر گردد بکشدش 2725

هر چه جز عشقست شد ماکول عشق ** دو جهان یک دانه پیش نول عشق

دانه‌ای مر مرغ را هرگز خورد ** کاهدان مر اسپ را هرگز چرد

بندگی کن تا شوی عاشق لعل ** بندگی کسبیست آید در عمل

بنده آزادی طمع دارد ز جد ** عاشق آزادی نخواهد تا ابد