ایها المحبوس فی رهن الطعام ** سوف تنجو ان تحملت الفطام

ایها المحبوس فی رهن الطعام ** سوف تنجو ان تحملت الفطام 295

ان فی‌الجوع طعام وافر ** افتقدها وارتج یا نافر

اغتذ بالنور کن مثل البصر ** وافق الاملاک یا خیر البشر

چون ملک تسبیح حق را کن غذا ** تا رهی هم‌چون ملایک از اذا

جبرئیل ار سوی جیفه کم تند ** او به قوت کی ز کرکس کم زند

حبذا خوانی نهاده در جهان ** لیک از چشم خسیسان بس نهان 300

گر جهان باغی پر از نعمت شود ** قسم موش و مار هم خاکی بود

انکار اهل تن غذای روح را و لرزیدن ایشان بر غذای خسیس

قسم او خاکست گر دی گر بهار ** میر کونی خاک چون نوشی چو مار

در میان چوب گوید کرم چوب ** مر کرا باشد چنین حلوای خوب

کرم سرگین در میان آن حدث ** در جهان نقلی نداند جز خبث

مناجات

ای خدای بی‌نظیر ایثار کن ** گوش را چون حلقه دادی زین سخن 305

گوش ما گیر و بدان مجلس کشان ** کز رحیقت می‌خورند آن سرخوشان

چون به ما بویی رسانیدی ازین ** سر مبند آن مشک را ای رب دین

از تو نوشند ار ذکورند ار اناث ** بی‌دریغی در عطا یا مستغاث

ای دعا ناگفته از تو مستجاب ** داده دل را هر دمی صد فتح باب

چند حرفی نقش کردی از رقوم ** سنگها از عشق آن شد هم‌چو موم 310

نون ابرو صاد چشم و جیم گوش ** بر نوشتی فتنه‌ی صد عقل و هوش

زان حروفت شد خرد باریک‌ریس ** نسخ می‌کن ای ادیب خوش‌نویس

در خور هر فکر بسته بر عدم ** دم به دم نقش خیالی خوش رقم

حرفهای طرفه بر لوح خیال ** بر نوشته چشم و عارض خد و خال

بر عدم باشم نه بر موجود مست ** زانک معشوق عدم وافی‌ترست 315

عقل را خط خوان آن اشکال کرد ** تا دهد تدبیرها را زان نورد

تمثیل لوح محفوظ و ادراک عقل هر کسی از آن لوح آنک امر و قسمت و مقدور هر روزه‌ی ویست هم چون ادراک جبرئیل علیه‌السلام هر روزی از لوح اعظم عقل مثال جبرئیلست و نظر او به تفکر به سوی غیبی که معهود اوست در تفکر و اندیشه‌ی کیفیت معاش و بیرون شو کارهای هر روزینه مانند نظر جبرئیلست در لوح و فهم کردن او از لوح

چون ملک از لوح محفوظ آن خرد ** هر صباحی درس هر روزه برد

بر عدم تحریرها بین بی‌بنان ** و از سوادش حیرت سوداییان

هر کسی شد بر خیالی ریش گاو ** گشته در سودای گنجی کنج‌کاو