امر امر آن فلان خواجه‌ست هین ** چیست یعنی با جز او کمتر نشین

گرد خواجه گرد چون امر آن اوست ** کو کشد دشمن رهاند جان دوست

هرچه او خواهد همان یابی یقین ** یاوه کم رو خدمت او برگزین

نی چو حاکم اوست گرد او مگرد ** تا شوی نامه سیاه و روی زود

حق بود تاویل که آن گرمت کند ** پر امید و چست و با شرمت کند 3125

ور کند سستت حقیقت این بدان ** هست تبدیل و نه تاویلست آن

این برای گرم کردن آمدست ** تا بگیرد ناامیدان را دو دست

معنی قرآن ز قرآن پرس و بس ** وز کسی که آتش زدست اندر هوس

پیش قرآن گشت قربانی و پست ** تا که عین روح او قرآن شدست

روغنی کو شد فدای گل به کل ** خواه روغن بوی کن خواهی تو گل 3130

و هم‌چنین قد جف القلم یعنی جف القلم و کتب لا یستوی الطاعة والمعصیة لا یستوی الامانة و السرقة جف القلم ان لا یستوی الشکر و الکفران جف القلم ان الله لا یضیع اجر المحسنین

هم‌چنین تاویل قد جف القلم ** بهر تحریضست بر شغل اهم

پس قلم بنوشت که هر کار را ** لایق آن هست تاثیر و جزا

کژ روی جف القلم کژ آیدت ** راستی آری سعادت زایدت

ظلم آری مدبری جف القلم ** عدل آری بر خوری جف القلم

چون بدزدد دست شد جف القلم ** خورد باده مست شد جف القلم 3135

تو روا داری روا باشد که حق ** هم‌چو معزول آید از حکم سبق

که ز دست من برون رفتست کار ** پیش من چندین میا چندین مزار

بلک معنی آن بود جف القلم ** نیست یکسان پیش من عدل و ستم

فرق بنهادم میان خیر و شر ** فرق بنهادم ز بد هم از بتر

ذره‌ای گر در تو افزونی ادب ** باشد از یارت بداند فضل رب 3140

قدر آن ذره ترا افزون دهد ** ذره چون کوهی قدم بیرون نهد

پادشاهی که به پیش تخت او ** فرق نبود از امین و ظلم‌جو

آنک می‌لرزد ز بیم رد او ** وانک طعنه می‌زند در جد او

فرق نبود هر دو یک باشد برش ** شاه نبود خاک تیره بر سرش

ذره‌ای گر جهد تو افزون بود ** در ترازوی خدا موزون بود 3145