رازگویی پیش صورت صد هزار ** آن چنان که یار گوید پیش یار

نه بدانجا صورتی نه هیکلی ** زاده از وی صد الست و صد بلی

آن چنان که مادری دل‌برده‌ای ** پیش گور بچه‌ی نومرده‌ای

رازها گوید به جد و اجتهاد ** می‌نماید زنده او را آن جماد 3265

حی و قایم داند او آن خاک را ** چشم و گوشی داند او خاشاک را

پیش او هر ذره‌ی آن خاک گور ** گوش دارد هوش دارد وقت شور

مستمع داند به جد آن خاک را ** خوش نگر این عشق ساحرناک را

آنچنان بر خاک گور تازه او ** دم‌بدم خوش می‌نهد با اشک رو

که بوقت زندگی هرگز چنان ** روی ننهادست بر پور چو جان 3270

از عزا چون چند روزی بگذرد ** آتش آن عشق او ساکن شود

عشق بر مرده نباشد پایدار ** عشق را بر حی جان‌افزای دار

بعد از آن زان گور خود خواب آیدش ** از جمادی هم جمادی زایدش

زانک عشق افسون خود بربود و رفت ** ماند خاکستر چو آتش رفت تفت

آنچ بیند آن جوان در آینه ** پیر اندر خشت می‌بیند همه 3275

پیر عشق تست نه ریش سپید ** دستگیر صد هزاران ناامید

عشق صورتها بسازد در فراق ** نامصور سر کند وقت تلاق

که منم آن اصل اصل هوش و مست ** بر صور آن حسن عکس ما بدست

پرده‌ها را این زمان برداشتم ** حسن را بی‌واسطه بفراشتم

زانک بس با عکس من در بافتی ** قوت تجرید ذاتم یافتی 3280

چون ازین سو جذبه‌ی من شد روان ** او کشش را می‌نبیند در میان

مغفرت می‌خواهد از جرم و خطا ** از پس آن پرده از لطف خدا

چون ز سنگی چشمه‌ای جاری شود ** سنگ اندر چشمه متواری شود

کس نخواهد بعد از آن او را حجر ** زانک جاری شد از آن سنگ آن گهر

کاسه‌ها دان این صور را واندرو ** آنچ حق ریزد بدان گیرد علو 3285

گفتن خویشاوندان مجنون را کی حسن لیلی باندازه‌ایست چندان نیست ازو نغزتر در شهر ما بسیارست یکی و دو و ده بر تو عرضه کنیم اختیار کن ما را و خود را وا رهان و جواب گفتن مجنون ایشان را

ابلهان گفتند مجنون را ز جهل ** حسن لیلی نیست چندان هست سهل