چون ازین سو جذبه‌ی من شد روان ** او کشش را می‌نبیند در میان

مغفرت می‌خواهد از جرم و خطا ** از پس آن پرده از لطف خدا

چون ز سنگی چشمه‌ای جاری شود ** سنگ اندر چشمه متواری شود

کس نخواهد بعد از آن او را حجر ** زانک جاری شد از آن سنگ آن گهر

کاسه‌ها دان این صور را واندرو ** آنچ حق ریزد بدان گیرد علو 3285

گفتن خویشاوندان مجنون را کی حسن لیلی باندازه‌ایست چندان نیست ازو نغزتر در شهر ما بسیارست یکی و دو و ده بر تو عرضه کنیم اختیار کن ما را و خود را وا رهان و جواب گفتن مجنون ایشان را

ابلهان گفتند مجنون را ز جهل ** حسن لیلی نیست چندان هست سهل

بهتر از وی صد هزاران دلربا ** هست هم‌چون ماه اندر شهر ما

گفت صورت کوزه است و حسن می ** می خدایم می‌دهد از نقش وی

مر شما را سرکه داد از کوزه‌اش ** تا نباشد عشق اوتان گوش کش

از یکی کوزه دهد زهر و عسل ** هر یکی را دست حق عز و جل 3290

کوزه می‌بینی ولیکن آب شراب ** روی ننماید به چشم ناصواب

قاصرات الطرف باشد ذوق جان ** جز به خصم خود بنماید نشان

قاصرات الطرف آمد آن مدام ** وین حجاب ظرفها هم‌چون خیام

هست دریا خیمه‌ای در وی حیات ** بط را لیکن کلاغان را ممات

زهر باشد مار را هم قوت و برگ ** غیر او را زهر او دردست و مرگ 3295

صورت هر نعمتی و محنتی ** هست این را دوزخ آن را جنتی

پس همه اجسام و اشیا تبصرون ** واندرو قوتست و سم لاتبصرون

هست هر جسمی چو کاسه و کوزه‌ای ** اندرو هم قوت و هم دلسوزه‌ای

کاسه پیدا اندرو پنهان رغد ** طاعمش داند کزان چه می‌خورد

صورت یوسف چو جامی بود خوب ** زان پدر می‌خورد صد باده‌ی طروب 3300

باز اخوان را از آن زهراب بود ** کان دریشان خشم و کینه می‌فزود

باز از وی مر زلیخا را سکر ** می‌کشید از عشق افیونی دگر

غیر آنچ بود مر یعقوب را ** بود از یوسف غذا آن خوب را

گونه‌گونه شربت و کوزه یکی ** تا نماند در می غیبت شکی

باده از غیبست و کوزه زین جهان ** کوزه پیدا باده در وی بس نهان 3305