تو چو جانی ما مثال دست و پا ** قبض و بسط دست از جان شد روا

تو چو عقلی ما مثال این زبان ** این زبان از عقل دارد این بیان

تو مثال شادی و ما خنده‌ایم ** که نتیجه‌ی شادی فرخنده‌ایم 3315

جنبش ما هر دمی خود اشهدست ** که گواه ذوالجلال سرمدست

گردش سنگ آسیا در اضطراب ** اشهد آمد بر وجود جوی آب

ای برون از وهم و قال و قیل من ** خاک بر فرق من و تمثیل من

بنده نشکیبد ز تصویر خوشت ** هر دمت گوید که جانم مفرشت

هم‌چو آن چوپان که می‌گفت ای خدا ** پیش چوپان و محب خود بیا 3320

تا شپش جویم من از پیراهنت ** چارقت دوزم ببوسم دامنت

کس نبودش در هوا و عشق جفت ** لیک قاصر بود از تسبیح و گفت

عشق او خرگاه بر گردون زده ** جان سگ خرگاه آن چوپان شده

چونک بحر عشق یزدان جوش زد ** بر دل او زد ترا بر گوش زد

حکایت جوحی کی چادر پوشید و در وعظ میان زنان نشست و حرکتی کرد زنی او را بشناخت کی مردست نعره‌ای زد

واعظی بد بس گزیده در بیان ** زیر منبر جمع مردان و زنان 3325

رفت جوحی چادر و روبند ساخت ** در میان آن زنان شد ناشناخت

سایلی پرسید واعظ را به راز ** موی عانه هست نقصان نماز

گفت واعظ چون شود عانه دراز ** پس کراهت باشد از وی در نماز

یا به آهک یا ستره بسترش ** تا نمازت کامل آید خوب و خوش

گفت سایل آن درازی تا چه حد ** شرط باشد تا نمازم کم بود 3330

گفت چون قدر جوی گردد به طول ** پس ستردن فرض باشد ای سول

گفت جوحی زود ای خوهر ببین ** عانه‌ی من گشته باشد این چنین

بهر خشنودی حق پیش آر دست ** که آن به مقدار کراهت آمدست

دست زن در کرد در شلوار مرد ** کیر او بر دست زن آسیب کرد

نعره‌ای زد سخت اندر حال زن ** گفت واعظ بر دلش زد گفت من 3335

گفت نه بر دل نزد بر دست زد ** وای اگر بر دل زدی ای پر خرد

بر دل آن ساحران زد اندکی ** شد عصا و دست ایشان را یکی