پرس پرسان کین مذن کو کجاست ** که صلا و بانگ او راحت‌فزاست

هین چه راحت بود زان آواز زشت ** گفت که آوازش فتاد اندر کنشت

دختری دارم لطیف و بس سنی ** آرزو می‌بود او را مؤمنی

هیچ این سودا نمی‌رفت از سرش ** پندها می‌داد چندین کافرش 3375

در دل او مهر ایمان رسته بود ** هم‌چو مجمر بود این غم من چو عود

در عذاب و درد و اشکنجه بدم ** که بجنبد سلسله‌ی او دم به دم

هیچ چاره می‌ندانستم در آن ** تا فرو خواند این مذن آن اذان

گفت دختر چیست این مکروه بانگ ** که بگوشم آمد این دو چار دانگ

من همه عمر این چنین آواز زشت ** هیچ نشنیدم درین دیر و کنشت 3380

خوهرش گفتا که این بانگ اذان ** هست اعلام و شعار مومنان

باورش نامد بپرسید از دگر ** آن دگر هم گفت آری ای پدر

چون یقین گشتش رخ او زرد شد ** از مسلمانی دل او سرد شد

باز رستم من ز تشویش و عذاب ** دوش خوش خفتم در آن بی‌خوف خواب

راحتم این بود از آواز او ** هدیه آوردم به شکر آن مرد کو 3385

چون بدیدش گفت این هدیه پذیر ** که مرا گشتی مجیر و دستگیر

آنچ کردی با من از احسان و بر ** بنده‌ی تو گشته‌ام من مستمر

گر به مال و ملک و ثروت فردمی ** من دهانت را پر از زر کردمی

هست ایمان شما زرق و مجاز ** راه‌زن هم‌چون که آن بانگ نماز

لیک از ایمان و صدق بایزید ** چند حسرت در دل و جانم رسید 3390

هم‌چو آن زن کو جماع خر بدید ** گفت آوه چیست این فحل فرید

گر جماع اینست بردند این خران ** بر کس ما می‌ریند این شوهران

داد جمله داد ایمان بایزید ** آفرینها بر چنین شیر فرید

قطره‌ای ز ایمانش در بحر ار رود ** بحر اندر قطره‌اش غرقه شود

هم‌چو ز آتش ذره‌ای در بیشه‌ها ** اندر آن ذره شود بیشه فنا 3395

چون خیالی در دل شه یا سپاه ** کرد اندر جنگ خصمان را تباه