در تو نوری کی درآمد ای غوی ** تا تو بیهوشی و ظلمت‌جو شوی

سایه در روزست جستن قاعده ** در شب ابری تو سایه‌جو شده

گر حلال آمد پی قوت عوام ** طالبان دوست را آمد حرام

عاشقان را باده خون دل بود ** چشمشان بر راه و بر منزل بود 3485

در چنین راه بیابان مخوف ** این قلاوز خرد با صد کسوف

خاک در چشم قلاوزان زنی ** کاروان را هالک و گمره کنی

نان جو حقا حرامست و فسوس ** نفس را در پیش نه نان سبوس

دشمن راه خدا را خوار دار ** دزد را منبر منه بر دار دار

دزد را تو دست ببریدن پسند ** از بریدن عاجزی دستش ببند 3490

گر نبندی دست او دست تو بست ** گر تو پایش نشکنی پایت شکست

تو عدو را می دهی و نی‌شکر ** بهر چه گو زهر خند و خاک خور

زد ز غیرت بر سبو سنگ و شکست ** او سبو انداخت و از زاهد بجست

رفت پیش میر و گفتش باده کو ** ماجرا را گفت یک یک پیش او

رفتن امیر خشم‌آلود برای گوشمال زاهد

میر چون آتش شد و برجست راست ** گفت بنما خانه‌ی زاهد کجاست 3495

تا بدین گرز گران کوبم سرش ** آن سر بی‌دانش مادرغرش

او چه داند امر معروف از سگی ** طالب معروفی است و شهرگی

تا بدین سالوس خود را جا کند ** تا به چیزی خویشتن پیدا کند

کو ندارد خود هنر الا همان ** که تسلس می‌کند با این و آن

او اگر دیوانه است و فتنه‌کاو ** داروی دیوانه باشد کیر گاو 3500

تا که شیطان از سرش بیرون رود ** بی‌لت خربندگان خر چون رود

میر بیرون جست دبوسی بدست ** نیم شب آمد به زاهد نیم‌مست

خواست کشتن مرد زاهد را ز خشم ** مرد زاهد گشت پنهان زیر پشم

مرد زاهد می‌شنید از میر آن ** زیر پشم آن رسن‌تابان نهان

گفت در رو گفتن زشتی مرد ** آینه تاند که رو را سخت کرد 3505

روی باید آینه‌وار آهنین ** تات گوید روی زشت خود ببین

حکایت مات کردن دلقک سید شاه ترمد را