خشم خون‌خوارش شده بد سرکشی ** از دهانش می بر آمد آتشی

دو بار دست و پای امیر را بوسیدن و لابه کردن شفیعان و همسایگان زاهد

آن شفیعان از دم هیهای او ** چند بوسیدند دست و پای او

کای امیر از تو نشاید کین کشی ** گر بشد باده تو بی‌باده خوشی

باده سرمایه ز لطف تو برد ** لطف آب از لطف تو حسرت خورد 3565

پادشاهی کن ببخشش ای رحیم ** ای کریم ابن الکریم ابن الکریم

هر شرابی بنده‌ی این قد و خد ** جمله مستان را بود بر تو حسد

هیچ محتاج می گلگون نه‌ای ** ترک کن گلگونه تو گلگونه‌ای

ای رخ چون زهره‌ات شمس الضحی ** ای گدای رنگ تو گلگونه‌ها

باده کاندر خنب می‌جوشد نهان ** ز اشتیاق روی تو جوشد چنان 3570

ای همه دریا چه خواهی کرد نم ** وی همه هستی چه می‌جویی عدم

ای مه تابان چه خواهی کرد گرد ** ای که مه در پیش رویت روی‌زرد

تاج کرمناست بر فرق سرت ** طوق اعطیناک آویز برت

تو خوش و خوبی و کان هر خوشی ** تو چرا خود منت باده کشی

جوهرست انسان و چرخ او را عرض ** جمله فرع و پایه‌اند و او غرض 3575

ای غلامت عقل و تدبیرات و هوش ** چون چنینی خویش را ارزان فروش

خدمتت بر جمله هستی مفترض ** جوهری چون نجده خواهد از عرض

علم جویی از کتبها ای فسوس ** ذوق جویی تو ز حلوا ای فسوس

بحر علمی در نمی پنهان شده ** در سه گز تن عالمی پنهان شده

می چه باشد یا سماع و یا جماع ** تا بجویی زو نشاط و انتفاع 3580

آفتاب از ذره‌ای شد وام خواه ** زهره‌ای از خمره‌ای شد جام‌خواه

جان بی‌کیفی شده محبوس کیف ** آفتابی حبس عقده اینت حیف

باز جواب گفتن آن امیر ایشان را

گفت نه نه من حریف آن میم ** من به ذوق این خوشی قانع نیم

من چنان خواهم که هم‌چون یاسمین ** کژ همی‌گردم چنان گاهی چنین

وارهیده از همه خوف و امید ** کژ همی‌گردم بهر سو هم‌چو بید 3585

هم‌چو شاخ بید گردان چپ و راست ** که ز بادش گونه گونه رقصهاست