سنگها در آستین بودش شتاب ** خرد کردش پیش او بود آن صواب

یا به خواب این دیده بود آن پر صفا ** کرده بود اندر بغل دو سنگ را

هم‌چو یوسف که درون قعر چاه ** کشف شد پایان کارش از اله

هر که را فتح و ظفر پیغام داد ** پیش او یک شد مراد و بی‌مراد

هر که پایندان وی شد وصل یار ** او چه ترسد از شکست و کارزار 4060

چون یقین گشتش که خواهد کرد مات ** فوت اسپ و پیل هستش ترهات

گر برد اسپش هر آنک اسپ‌جوست ** اسپ رو گو نه که پیش آهنگ اوست

مرد را با اسپ کی خویشی بود ** عشق اسپش از پی پیشی بود

بهر صورتها مکش چندین زحیر ** بی‌صداع صورتی معنی بگیر

هست زاهد را غم پایان کار ** تا چه باشد حال او روز شمار 4065

عارفان ز آغاز گشته هوشمند ** از غم و احوال آخر فارغ‌اند

بود عارف را همین خوف و رجا ** سابقه‌دانیش خورد آن هر دو را

دید کو سابق زراعت کرد ماش ** او همی‌داند چه خواهد بود چاش

عارفست و باز رست از خوف و بیم ** های هو را کرد تیغ حق دو نیم

بود او را بیم و اومید از خدا ** خوف فانی شد عیان گشت آن رجا 4070

چون شکست او گوهر خاص آن زمان ** زان امیران خاست صد بانگ و فغان

کین چه بی‌باکیست والله کافرست ** هر که این پر نور گوهر را شکست

وآن جماعت جمله از جهل و عما ** در شکسته در امر شاه را

قیمتی گوهر نتیجه‌ی مهر و ود ** بر چنان خاطر چرا پوشیده شد

تشنیع زدن امرا بر ایاز کی چرا شکستش و جواب دادن ایاز ایشان را

گفت ایاز ای مهتران نامور ** امر شه بهتر به قیمت یا گهر 4075

امر سلطان به بود پیش شما ** یا که این نیکو گهر بهر خدا

ای نظرتان بر گهر بر شاه نه ** قبله‌تان غولست و جاده‌ی راه نه

من ز شه بر می‌نگردانم بصر ** من چو مشرک روی نارم با حجر

بی‌گهر جانی که رنگین سنگ را ** برگزیند پس نهد شاه مرا

پشت سوی لعبت گل‌رنگ کن ** عقل در رنگ‌آورنده دنگ کن 4080