ره گذر بود و بمانده از مرض ** در یکی گوشه‌ی خرابه پر حرض

ره گذر بود و بمانده از مرض ** در یکی گوشه‌ی خرابه پر حرض 860

خفته بود او در یکی کنجی خراب ** چون بدیدندش بگفتندش شتاب

خیز که سلطان ترا طالب شدست ** کز تو خواهد شهر ما از قتل رست

گفت اگر پایم بدی یا مقدمی ** خود به راه خود به مقصد رفتمی

اندرین دشمن‌کده کی ماندمی ** سوی شهر دوستان می‌راندمی

تخته‌ی مرده‌کشان بفراشتند ** وان ابوبکر مرا برداشتند 865

سوی خوارمشاه حمالان کشان ** می‌کشیدندش که تا بیند نشان

سبزوارست این جهان و مرد حق ** اندرین جا ضایعست و ممتحق

هست خوارمشاه یزدان جلیل ** دل همی خواهد ازین قوم رذیل

گفت لا ینظر الی تصویرکم ** فابتغوا ذا القلب فی‌تدبیر کم

من ز صاحب‌دل کنم در تو نظر ** نه به نقش سجده و ایثار زر 870

تو دل خود را چو دل پنداشتی ** جست و جوی اهل دل بگذاشتی

دل که گر هفصد چو این هفت آسمان ** اندرو آید شود یاوه و نهان

این چنین دل ریزه‌ها را دل مگو ** سبزوار اندر ابوبکری بجو

صاحب دل آینه‌ی شش‌رو شود ** حق ازو در شش جهت ناظر بود

هر که اندر شش جهت دارد مقر ** نکندش بی‌واسطه‌ی او حق نظر 875

گر کند رد از برای او کند ** ور قبول آرد همو باشد سند

بی‌ازو ندهد کسی را حق نوال ** شمه‌ای گفتم من از صاحب‌وصال

موهبت را بر کف دستش نهد ** وز کفش آن را به مرحومان دهد

با کفش دریای کل را اتصال ** هست بی‌چون و چگونه و بر کمال

اتصالی که نگنجد در کلام ** گفتنش تکلیف باشد والسلام 880

صد جوال زر بیاری ای غنی ** حق بگوید دل بیار ای منحنی

گر ز تو راضیست دل من راضیم ** ور ز تو معرض بود اعراضیم

ننگرم در تو در آن دل بنگرم ** تحفه او را آر ای جان بر درم

با تو او چونست هستم من چنان ** زیر پای مادران باشد جنان