English    Türkçe    فارسی   

6
10-34

  • نوح نهصد سال دعوت می‌نمود  ** دم به دم انکار قومش می‌فزود  10
  • Noah continued to call (the people to God) for nine hundred years: the unbelief of his folk was increasing from moment to moment.

  • هیچ از گفتن عنان واپس کشید  ** هیچ اندر غار خاموشی خزید 
  • Did he ever pull back the rein of speech? Did he ever creep into the cave of silence?

  • گفت از بانگ و علالای سگان  ** هیچ واگردد ز راهی کاروان 
  • He said (to himself), “Does a caravan ever turn back from a journey on account of the noise and clamour of dogs?

  • یا شب مهتاب از غوغای سگ  ** سست گردد بدر را در سیر تگ 
  • Or on a night of moonlight is the running of the full-moon in its course retarded by the dog's outcry?

  • مه فشاند نور و سگ عو عو کند  ** هر کسی بر خلقت خود می‌تند 
  • The moon sheds light and the dog barks: every one proceeds according to his nature.

  • هر کسی را خدمتی داده قضا  ** در خور آن گوهرش در ابتلا  15
  • (The Divine) Destiny hath allotted to every one a certain service, suitable to his essential nature, (to be performed) in (the way of) probation.

  • چونک نگذارد سگ آن نعره‌ی سقم  ** من مهم سیران خود را چون هلم 
  • Since the dog will not leave off his pestilent howling, I (who) am the moon, how should I abandon my course?”

  • چونک سرکه سرکگی افزون کند  ** پس شکر را واجب افزونی بود 
  • Inasmuch as the vinegar increases acidity, therefore it is necessary to increase the sugar.

  • قهر سرکه لطف هم‌چون انگبین  ** کین دو باشد رکن هر اسکنجبین 
  • Wrath is (like) vinegar, mercy like honey; and these twain are the basis of every oxymel.

  • انگبین گر پای کم آرد ز خل  ** آیند آن اسکنجبین اندر خلل 
  • If the honey fail to withstand (be overpowered by) the vinegar, the oxymel will be spoilt.

  • قوم بر وی سرکه‌ها می‌ریختند  ** نوح را دریا فزون می‌ریخت قند  20
  • The people were pouring vinegar on him (Noah), and the Ocean (of Divine Bounty) was pouring more sugar for Noah.

  • قند او را بد مدد از بحر جود  ** پس ز سرکه‌ی اهل عالم می‌فزود 
  • His sugar was replenished from the Sea of Bounty, therefore it was exceeding the vinegar of (all) the inhabitants of the world.

  • واحد کالالف کی بود آن ولی  ** بلک صد قرنست آن عبدالعلی 
  • Who is a single one like a thousand? That Saint. Nay, that Servant of the High (God) is (equivalent to) a hundred generations.

  • خم که از دریا درو راهی شود  ** پیش او جیحونها زانو زند 
  • The great rivers kneel (in homage) before the jar into which there comes a channel from the sea,

  • خاصه این دریا که دریاها همه  ** چون شنیدند این مثال و دمدمه 
  • Especially this Sea (of Reality); for all the (other) seas, when they heard this (imperial) mandate and (mighty) tumult—

  • شد دهانشان تلخ ازین شرم و خجل  ** که قرین شد نام اعظم با اقل  25
  • Their mouths became bitter with shame and confusion because the Greatest Name had been joined with the least.

  • در قران این جهان با آن جهان  ** این جهان از شرم می‌گردد جهان 
  • At the conjunction of this world with yonder world this world is recoiling in shame.

  • این عبارت تنگ و قاصر رتبتست  ** ورنه خس را با اخص چه نسبتست 
  • This (manner of) expression is narrow (inadequate) and deficient, for what resemblance exists between the vile and the most elect?

  • زاغ در رز نعره‌ی زاغان زند  ** بلبل از آواز خوش کی کم کند 
  • (If) the crow caws in the orchard, (yet) how should the nightingale cease its sweet song?

  • پس خریدارست هر یک را جدا  ** اندرین بازار یفعل ما یشا 
  • Every one, then, has his separate customer in this bazaar of He doeth what He pleases.

  • نقل خارستان غذای آتش است  ** بوی گل قوت دماغ سرخوش است  30
  • The dessert provided by the thornbrake is nutriment (fuel) for the fire; the scent of the rose is food for the intoxicated brain.

  • گر پلیدی پیش ما رسوا بود  ** خوک و سگ را شکر و حلوا بود 
  • If filth is disgraceful in our opinion, (yet) it is sugar and sweetmeat to the pig and the dog.

  • گر پلیدان این پلیدیها کنند  ** آبها بر پاک کردن می‌تنند 
  • If the filthy ones commit these foulnesses, (yet) the (pure) waters are intent on purification.

  • گرچه ماران زهرافشان می‌کنند  ** ورچه تلخان‌مان پریشان می‌کنند 
  • Though the snakes are scattering venom and though the sour people are making us distressed,

  • نحلها بر کو و کندو و شجر  ** می‌نهند از شهد انبار شکر 
  • (Yet) in mountain and hive and tree the bees are depositing a sugar-store of honey.