هم نه‌ای طوطی که چون قندت دهند ** گوش سوی گفت شیرینت نهند

هم نه‌ای بلبل که عاشق‌وار زار ** خوش بنالی در چمن یا لاله‌زار

هم نه‌ای هدهد که پیکیها کنی ** نه چو لک‌لک که وطن بالا کنی

در چه کاری تو و بهر چت خرند ** تو چه مرغی و ترا با چه خورند

زین دکان با مکاسان برتر آ ** تا دکان فضل که الله اشتری 1265

کاله‌ای که هیچ خلقش ننگرید ** از خلاقت آن کریم آن را خرید

هیچ قلبی پیش او مردود نیست ** زانک قصدش از خریدن سود نیست

رجوع به داستان آن کمپیر

چون عروسی خواست رفتن آن خریف ** موی ابرو پاک کرد آن مستخیف

پیش رو آیینه بگرفت آن عجوز ** تا بیاراید رخ و رخسار و پوز

چند گلگونه بمالید از بطر ** سفره‌ی رویش نشد پوشیده‌تر 1270

عشرهای مصحف از جا می‌برید ** می‌بچفسانید بر رو آن پلید

تا که سفره‌ی روی او پنهان شود ** تا نگین حلقه‌ی خوبان شود

عشرها بر روی هر جا می‌نهاد ** چونک بر می‌بست چادر می‌فتاد

باز او آن عشرها را با خدو ** می‌بچفسانید بر اطراف رو

باز چادر راست کردی آن تکین ** عشرها افتادی از رو بر زمین 1275

چون بسی می‌کرد فن و آن می‌فتاد ** گفت صد لعنت بر آن ابلیس باد

شد مصور آن زمان ابلیس زود ** گفت ای قحبه‌ی قدید بی‌ورود

من همه عمر این نیندیشیده‌ام ** نه ز جز تو قحبه‌ای این دیده‌ام

تخم نادر در فضیحت کاشتی ** در جهان تو مصحفی نگذاشتی

صد بلیسی تو خمیس اندر خمیس ** ترک من گوی ای عجوزه‌ی دردبیس 1280

چند دزدی عشر از علم کتاب ** تا شود رویت ملون هم‌چو سیب

چند دزدی حرف مردان خدا ** تا فروشی و ستانی مرحبا

رنگ بر بسته ترا گلگون نکرد ** شاخ بر بسته فن عرجون نکرد

عاقبت چون چادر مرگت رسد ** از رخت این عشرها اندر فتد

چونک آید خیزخیزان رحیل ** گم شود زان پس فنون قال و قیل 1285