ای عجوزه چند کوشی با قضا ** نقد جو اکنون رها کن ما مضی

چون رخت را نیست در خوبی امید ** خواه گلگونه نه و خواهی مداد

حکایت آن رنجور کی طبیب درو اومید صحت ندید

آن یکی رنجور شد سوی طبیب ** گفت نبضم را فرو بین ای لبیب

که ز نبض آگه شوی بر حال دل ** که رگ دستست با دل متصل

چونک دل غیبست خواهی زو مثال ** زو بجو که با دلستش اتصال 1295

باد پنهانست از چشم ای امین ** در غبار و جنبش برگش ببین

کز یمینست او وزان یا از شمال ** جنبش برگت بگوید وصف حال

مستی دل را نمی‌دانی که کو ** وصف او از نرگس مخمور جو

چون ز ذات حق بعیدی وصف ذات ** باز دانی از رسول و معجزات

معجزاتی و کراماتی خفی ** بر زند بر دل ز پیران صفی 1300

که درونشان صد قیامت نقد هست ** کمترین آنک شود همسایه مست

پس جلیس الله گشت آن نیک‌بخت ** کو به پهلوی سعیدی برد رخت

معجزه کان بر جمادی زد اثر ** یا عصا با بحر یا شق‌القمر

گر ترا بر جان زند بی‌واسطه ** متصل گردد به پنهان رابطه

بر جمادات آن اثرها عاریه‌ست ** از پی روح خوش متواریه‌ست 1305

تا از آن جامد اثر گیرد ضمیر ** حبذا نان بی‌هیولای خمیر

حبذا خوان مسیحی بی‌کمی ** حبذا بی‌باغ میوه‌ی مریمی

بر زند از جان کامل معجزات ** بر ضمیر جان طالب چون حیات

معجزه بحرست و ناقص مرغ خاک ** مرغ آبی در وی آمن از هلاک

عجزبخش جان هر نامحرمی ** لیک قدرت‌بخش جان هم‌دمی 1310

چون نیابی این سعادت در ضمیر ** پس ز ظاهر هر دم استدلال گیر

که اثرها بر مشاعر ظاهرست ** وین اثرها از مثر مخبرست

هست پنهان معنی هر داروی ** هم‌چو سحر و صنعت هر جادوی

چون نظر در فعل و آثارش کنی ** گرچه پنهانست اظهارش کنی

قوتی کان اندرونش مضمرست ** چون به فعل آید عیان و مظهرست 1315