عجزبخش جان هر نامحرمی ** لیک قدرت‌بخش جان هم‌دمی

عجزبخش جان هر نامحرمی ** لیک قدرت‌بخش جان هم‌دمی 1310

چون نیابی این سعادت در ضمیر ** پس ز ظاهر هر دم استدلال گیر

که اثرها بر مشاعر ظاهرست ** وین اثرها از مثر مخبرست

هست پنهان معنی هر داروی ** هم‌چو سحر و صنعت هر جادوی

چون نظر در فعل و آثارش کنی ** گرچه پنهانست اظهارش کنی

قوتی کان اندرونش مضمرست ** چون به فعل آید عیان و مظهرست 1315

چون به آثار این همه پیدا شدت ** چون نشد پیدا ز تاثیر ایزدت

نه سببها و اثرها مغز و پوست ** چون بجویی جملگی آثار اوست

دوست گیری چیزها را از اثر ** پس چرا ز آثاربخشی بی‌خبر

از خیالی دوست گیری خلق را ** چون نگیری شاه غرب و شرق را

این سخن پایان ندارد ای قباد ** حرص ما را اندرین پایان مباد 1320

رجوع به قصه‌ی رنجور

باز گرد و قصه‌ی رنجور گو ** با طبیب آگه ستارخو

نبض او بگرفت و واقف شد ز حال ** که امید صحت او بد محال

گفت هر چت دل بخواهد آن بکن ** تا رود از جسمت این رنج کهن

هرچه خواهد خاطر تو وا مگیر ** تا نگردد صبر و پرهیزت زحیر

صبر و پرهیز این مرض را دان زیان ** هرچه خواهد دل در آرش در میان 1325

این چنین رنجور را گفت ای عمو ** حق تعالی اعملوا ما شتم

گفت رو هین خیر بادت جان عم ** من تماشای لب جو می‌روم

بر مراد دل همی‌گشت او بر آب ** تا که صحت را بیابد فتح باب

بر لب جو صوفیی بنشسته بود ** دست و رو می‌شست و پاکی می‌فزود

او قفااش دید چون تخییلیی ** کرد او را آرزوی سیلیی 1330

بر قفای صوفی حمزه‌پرست ** راست می‌کرد از برای صفع دست

کارزو را گر نرانم تا رود ** آن طبیبم گفت کان علت شود

سیلیش اندر برم در معرکه ** زانک لا تلقوا بایدی تهلکه

تهلکه‌ست این صبر و پرهیز ای فلان ** خوش بکوبش تن مزن چون دیگران