زانک ترک کار چون نازی بود ** ناز کی در خورد جانبازی بود

نه قبول اندیش نه رد ای غلام ** امر را و نهی را می‌بین مدام

مرغ جذبه ناگهان پرد ز عش ** چون بدیدی صبح شمع آنگه بکش 1480

چشمها چون شد گذاره نور اوست ** مغزها می‌بیند او در عین پوست

بیند اندر ذره خورشید بقا ** بیند اندر قطره کل بحر را

بار دیگر رجوع کردن به قصه‌ی صوفی و قاضی

گفت صوفی در قصاص یک قفا ** سر نشاید باد دادن از عمی

خرقه‌ی تسلیم اندر گردنم ** بر من آسان کرد سیلی خوردنم

دید صوفی خصم خود را سخت زار ** گفت اگر مشتش زنم من خصم‌وار 1485

او به یک مشتم بریزد چون رصاص ** شاه فرماید مرا زجر و قصاص

خیمه ویرانست و بشکسته وتد ** او بهانه می‌جود تا در فتد

بهر این مرده دریغ آید دریغ ** که قصاصم افتد اندر زیر تیغ

چون نمی‌توانست کف بر خصم زد ** عزمش آن شد کش سوی قاضی برد

که ترازوی حق است و کیله‌اش ** مخلص است از مکر دیو و حیله‌اش 1490

هست او مقراض احقاد و جدال ** قاطع جن دو خصم و قیل و قال

دیو در شیشه کند افسون او ** فتنه‌ها ساکن کند قانون او

چون ترازو دید خصم پر طمع ** سرکشی بگذارد و گردد تبع

ور ترازو نیست گر افزون دهیش ** از قسم راضی نگردد آگهیش

هست قاضی رحمت و دفع ستیز ** قطره‌ای از بحر عدل رستخیز 1495

قطره گرچه خرد و کوته‌پا بود ** لطف آب بحر ازو پیدا بود

از غبار ار پاک داری کله را ** تو ز یک قطره ببینی دجله را

جزوها بر حال کلها شاهدست ** تا شفق غماز خورشید آمدست

آن قسم بر جسم احمد راند حق ** آنچ فرمودست کلا والشفق

مور بر دانه چرا لرزان بدی ** گر از آن یک دانه خرمن‌دان بدی 1500

بر سر حرف آ که صوفی بی‌دلست ** در مکافات جفا مستعجلست

ای تو کرده ظلمها چون خوش‌دلی ** از تقاضای مکافی غافلی