چون نمی‌توانست کف بر خصم زد ** عزمش آن شد کش سوی قاضی برد

که ترازوی حق است و کیله‌اش ** مخلص است از مکر دیو و حیله‌اش 1490

هست او مقراض احقاد و جدال ** قاطع جن دو خصم و قیل و قال

دیو در شیشه کند افسون او ** فتنه‌ها ساکن کند قانون او

چون ترازو دید خصم پر طمع ** سرکشی بگذارد و گردد تبع

ور ترازو نیست گر افزون دهیش ** از قسم راضی نگردد آگهیش

هست قاضی رحمت و دفع ستیز ** قطره‌ای از بحر عدل رستخیز 1495

قطره گرچه خرد و کوته‌پا بود ** لطف آب بحر ازو پیدا بود

از غبار ار پاک داری کله را ** تو ز یک قطره ببینی دجله را

جزوها بر حال کلها شاهدست ** تا شفق غماز خورشید آمدست

آن قسم بر جسم احمد راند حق ** آنچ فرمودست کلا والشفق

مور بر دانه چرا لرزان بدی ** گر از آن یک دانه خرمن‌دان بدی 1500

بر سر حرف آ که صوفی بی‌دلست ** در مکافات جفا مستعجلست

ای تو کرده ظلمها چون خوش‌دلی ** از تقاضای مکافی غافلی

یا فراموشت شدست از کرده‌هات ** که فرو آویخت غفلت پرده‌هات

گر نه خصمیهاستی اندر قفات ** جرم گردون رشک بردی بر صفات

لیک محبوسی برای آن حقوق ** اندک اندک عذر می‌خواه از عقوق 1505

تا به یکبارت نگیرد محتسب ** آب خود روشن کن اکنون با محب

رفت صوفی سوی آن سیلی‌زنش ** دست زد چون مدعی در دامنش

اندر آوردش بر قاضی کشان ** کین خر ادبار را بر خر نشان

یا به زخم دره او را ده جزا ** آنچنان که رای تو بیند سزا

کانک از زجر تو میرد در دمار ** بر تو تاوان نیست آن باشد جبار 1510

در حد و تعزیر قاضی هر که مرد ** نیست بر قاضی ضمان کو نیست خرد

نایب حقست و سایه‌ی عدل حق ** آینه‌ی هر مستحق و مستحق

کو ادب از بهر مظلومی کند ** نه برای عرض و خشم و دخل خود