مور بر دانه چرا لرزان بدی ** گر از آن یک دانه خرمن‌دان بدی

مور بر دانه چرا لرزان بدی ** گر از آن یک دانه خرمن‌دان بدی 1500

بر سر حرف آ که صوفی بی‌دلست ** در مکافات جفا مستعجلست

ای تو کرده ظلمها چون خوش‌دلی ** از تقاضای مکافی غافلی

یا فراموشت شدست از کرده‌هات ** که فرو آویخت غفلت پرده‌هات

گر نه خصمیهاستی اندر قفات ** جرم گردون رشک بردی بر صفات

لیک محبوسی برای آن حقوق ** اندک اندک عذر می‌خواه از عقوق 1505

تا به یکبارت نگیرد محتسب ** آب خود روشن کن اکنون با محب

رفت صوفی سوی آن سیلی‌زنش ** دست زد چون مدعی در دامنش

اندر آوردش بر قاضی کشان ** کین خر ادبار را بر خر نشان

یا به زخم دره او را ده جزا ** آنچنان که رای تو بیند سزا

کانک از زجر تو میرد در دمار ** بر تو تاوان نیست آن باشد جبار 1510

در حد و تعزیر قاضی هر که مرد ** نیست بر قاضی ضمان کو نیست خرد

نایب حقست و سایه‌ی عدل حق ** آینه‌ی هر مستحق و مستحق

کو ادب از بهر مظلومی کند ** نه برای عرض و خشم و دخل خود

چون برای حق و روز آجله‌ست ** گر خطایی شد دیت بر عاقله‌ست

آنک بهر خود زند او ضامنست ** وآنک بهر حق زند او آمنست 1515

گر پدر زد مر پسر را و بمرد ** آن پدر را خون‌بها باید شمرد

زانک او را بهر کار خویش زد ** خدمت او هست واجب بر ولد

چون معلم زد صبی را شد تلف ** بر معلم نیست چیزی لا تخف

کان معلم نایب افتاد و امین ** هر امین را هست حکمش همچنین

نیست واجب خدمت استا برو ** پس نبود استا به زجرش کارجو 1520

ور پدر زد او برای خود زدست ** لاجرم از خونبها دادن نرست

پس خودی را سر ببر ای ذوالفقار ** بی‌خودی شو فانیی درویش‌وار

چون شدی بی‌خود هر آنچ تو کنی ** ما رمیت اذ رمیتی آمنی

آن ضمان بر حق بود نه بر امین ** هست تفصیلش به فقه اندر مبین