ظلم چه بود وضع غیر موضعش ** هین مکن در غیر موضع ضایعش

گفت صوفی پس روا داری که او ** سیلیم زد بی‌قصاص و بی‌تسو

این روا باشد که خر خرسی قلاش ** صوفیان را صفع اندازد بلاش 1560

گفت قاضی تو چه داری بیش و کم ** گفت دارم در جهان من شش درم

گفت قاضی سه درم تو خرج کن ** آن سه دیگر را به او ده بی‌سخن

زار و رنجورست و درویش و ضعیف ** سه درم در بایدش تره و رغیف

بر قفای قاضی افتادش نظر ** از قفای صوفی آن بد خوب‌تر

راست می‌کرد از پی سیلیش دست ** که قصاص سیلیم ارزان شدست 1565

سوی گوش قاضی آمد بهر راز ** سیلیی آورد قاضی را فراز

گفت هر شش را بگیرید ای دو خصم ** من شوم آزاد بی خرخاش و وصم

طیره شدن قاضی از سیلی درویش و سرزنش کردن صوفی قاضی را

گشت قاضی طیره صوفی گفت هی ** حکم تو عدلست لاشپک نیست غی

آنچ نپسندی به خود ای شیخ دین ** چون پسندی بر برادر ای امین

این ندانی که می من چه کنی ** هم در آن چه عاقبت خود افکنی 1570

من حفر برا نخواندی از خبر ** آنچ خواندی کن عمل جان پدر

این یکی حکمت چنین بد در قضا ** که ترا آورد سیلی بر قفا

وای بر احکام دیگرهای تو ** تا چه آرد بر سر و بر پای تو

ظالمی را رحم آری از کرم ** که برای نفقه بادت سه درم

دست ظالم را ببر چه جای آن ** که بدست او نهی حکم و عنان 1575

تو بدان بز مانی ای مجهول‌داد ** که نژاد گرگ را او شیر داد

جواب دادن قاضی صوفی را

گفت قاضی واجب آیدمان رضا ** هر قفا و هر جفا کارد قضا

خوش‌دلم در باطن از حکم زبر ** گرچه شد رویم ترش کالحق مر

این دلم باغست و چشمم ابروش ** ابر گرید باغ خندد شاد و خوش

سال قحط از آفتاب خیره‌خند ** باغها در مرگ و جان کندن رسند 1580

ز امر حق وابکوا کثیرا خوانده‌ای ** چون سر بریان چه خندان مانده‌ای

روشنی خانه باشی هم‌چو شمع ** گر فرو پاشی تو هم‌چون شمع دمع