گفت حق چشم خفاش بدخصال ** بسته‌ام من ز آفتاب بی‌مثال

از نظرهای خفاش کم و کاست ** انجم آن شمس نیز اندر خفاست

نکوهیدن ناموسهای پوسیده را کی مانع ذوق ایمان و دلیل ضعف صدق‌اند و راه‌زن صد هزار ابله چنانک راه‌زن آن مخنث شده بودند گوسفندان و نمی‌یارست گذشتن و پرسیدن مخنث از چوپان کی این گوسفندان تو مرا عجب گزند گفت ای مردی و در تو رگ مردی هست همه فدای تو اند و اگر مخنثی هر یکی ترا اژدرهاست مخنثی دیگر هست کی چون گوسفندان را بیند در حال از راه باز گردد نیارد پرسیدن ترسد کی اگر بپرسم گوسفندان در من افتند و مرا بگزند

ای ضیاء الحق حسام‌الدین بیا ** ای صقال روح و سلطان الهدی

مثنوی را مسرح مشروح ده ** صورت امثال او را روح ده

تا حروفش جمله عقل و جان شوند ** سوی خلدستان جان پران شوند 185

هم به سعی تو ز ارواح آمدند ** سوی دام حرف و مستحقن شدند

باد عمرت در جهان هم‌چون خضر ** جان‌فزا و دستگیر و مستمر

چون خضر و الیاس مانی در جهان ** تا زمین گردد ز لطفت آسمان

گفتمی از لطف تو جزوی ز صد ** گر نبودی طمطراق چشم بد

لیک از چشم بد زهراب دم ** زخمهای روح‌فرسا خورده‌ام 190

جز به رمز ذکر حال دیگران ** شرح حالت می‌نیارم در بیان

این بهانه هم ز دستان دلیست ** که ازو پاهای دل اندر گلیست

صد دل و جان عاشق صانع شده ** چشم بد یا گوش بد مانع شده

خود یکی بوطالب آن عم رسول ** می‌نمودش شنعه‌ی عربان مهول

که چه گویندم عرب کز طفل خود ** او بگردانید دیدن معتمد 195

گفتش ای عم یک شهادت تو بگو ** تا کنم با حق خصومت بهر تو

گفت لیکن فاش گردد ازسماع ** کل سر جاوز الاثنین شاع

من بمانم در زبان این عرب ** پش ایشان خوار گردم زین سبب

لیک گر بودیش لطف ما سبق ** کی بدی این بددلی با جذب حق

الغیاث ای تو غیاث المستغیث ** زین دو شاخه‌ی اختیارات خبیث 200

من ز دستان و ز مکر دل چنان ** مات گشتم که بماندم از فغان

من که باشم چرخ با صد کار و بار ** زین کمین فریاد کرد از اختیار

که ای خداوند کریم و بردبار ** ده امانم زین دو شاخه‌ی اختیار

جذب یک راهه‌ی صراط المستقیم ** به ز دو راه تردد ای کریم

زین دو ره گرچه همه مقصد توی ** لیک خود جان کندن آمد این دوی 205