چونک این را پیشه کرد او بر دوام ** فجفجی در شهر افتاد و عوام

فاش شدن خبر این گنج و رسیدن به گوش پادشاه

پس خبر کردند سلطان را ازین ** آن گروهی که بدند اندر کمین

عرضه کردند آن سخن را زیردست ** که فلانی گنج‌نامه یافتست

چون شنید این شخص کین با شه رسید ** جز که تسلیم و رضا چاره ندید 1950

پیش از آنک اشکنجه بیند زان قباد ** رقعه را آن شخص پیش او نهاد

گفت تا این رقعه را یابیده‌ام ** گنج نه و رنج بی‌حد دیده‌ام

خود نشد یک حبه از گنج آشکار ** لیک پیچیدم بسی من هم‌چو مار

مدت ماهی چنینم تلخ‌کام ** که زیان و سود این بر من حرام

بوک بختت بر کند زین کان غطا ** ای شه پیروزجنگ و دزگشا 1955

مدت شش ماه و افزون پادشاه ** تیر می‌انداخت و برمی‌کند چاه

هرکجا سخته کمانی بود چست ** تیر داد انداخت و هر سو گنج جست

غیر تشویش و غم و طامات نی ** هم‌چو عنقا نام فاش و ذات نی

نومید شدن آن پادشاه از یافتن آن گنج و ملول شدن او از طلب آن

چونک تعویق آمد اندر عرض و طول ** شاه شد زان گنج دل سیر و ملول

دشتها را گز گز آن شه چاه کند ** رقعه را از خشم پیش او فکند 1960

گفت گیر این رقعه کش آثار نیست ** تو بدین اولیتری کت کار نیست

نیست این کار کسی کش هست کار ** که بسوزد گل بگردد گرد خار

نادر افتد اهل این ماخولیا ** منتظر که روید از آهن گیا

سخت جانی باید این فن را چو تو ** تو که داری جان سخت این را بجو

گر نیابی نبودت هرگز ملال ** ور بیابی آن به تو کردم حلال 1965

عقل راه ناامیدی کی رود ** عشق باشد کان طرف بر سر دود

لاابالی عشق باشد نی خرد ** عقل آن جوید کز آن سودی برد

ترک‌تاز و تن‌گداز و بی‌حیا ** در بلا چون سنگ زیر آسیا

سخت‌رویی که ندارد هیچ پشت ** بهره‌جویی را درون خویش کشت

پاک می‌بازد نباشد مزدجو ** آنچنان که پاک می‌گیرد ز هو 1970

می‌دهد حق هستیش بی‌علتی ** می‌سپارد باز بی‌علت فتی