دو لقب را او برین هر دو نهاد ** بهر فرق ای آفرین بر جانش باد

در بیان آنک بر فرمان رود ** گر گلی را خار خواهد آن شود 2190

معجزه‌ی هود علیه‌ السلام در تخلص مومنان امت به وقت نزول باد

مومنان از دست باد ضایره ** جمله بنشستند اندر دایره

یاد طوفان بود و کشتی لطف هو ** بس چنین کشتی و طوفان دارد او

پادشاهی را خدا کشتی کند ** تا به حرص خویش بر صفها زند

قصد شه آن نه که خلق آمن شوند ** قصدش آنک ملک گردد پای‌بند

آن خراسی می‌دود قصدش خلاص ** تا بیابد او ز زخم آن دم مناص 2195

قصد او آن نه که آبی بر کشد ** یاکه کنجد را بدان روغن کند

گاو بشتابد ز بیم زخم سخت ** نه برای بردن گردون و رخت

لیک دادش حق چنین خوف وجع ** تا مصالح حاصل آید در تبع

هم‌چنان هر کاسبی اندر دکان ** بهر خود کوشد نه اصلاح جهان

هر یکی بر درد جوید مرهمی ** در تبع قایم شده زین عالمی 2200

حق ستون این جهان از ترس ساخت ** هر یکی از ترس جان در کار باخت

حمد ایزد را که ترسی را چنین ** کرد او معمار و اصلاح زمین

این همه ترسنده‌اند از نیک و بد ** هیچ ترسنده نترسد خود ز خود

پس حقیقت بر همه حاکم کسیست ** که قریبست او اگر محسوس نیست

هست او محسوس اندر مکمنی ** لیک محسوس حس این خانه نی 2205

آن حسی که حق بر آن حس مظهرست ** نیست حس این جهان آن دیگرست

حس حیوان گر بدیدی آن صور ** بایزید وقت بودی گاو و خر

آنک تن را مظهر هر روح کرد ** وآنک کشتی را براق نوح کرد

گر بخواهد عین کشتی را به خو ** او کند طوفان تو ای نورجو

هر دمت طوفان و کشتی ای مقل ** با غم و شادیت کرد او متصل 2210

گر نبینی کشتی و دریا به پیش ** لرزها بین در همه اجزای خویش

چون نبیند اصل ترسش را عیون ** ترس دارد از خیال گونه‌گون

مشت بر اعمی زند یک جلف مست ** کور پندارد لگدزن اشترست