پس حقیقت بر همه حاکم کسیست ** که قریبست او اگر محسوس نیست

هست او محسوس اندر مکمنی ** لیک محسوس حس این خانه نی 2205

آن حسی که حق بر آن حس مظهرست ** نیست حس این جهان آن دیگرست

حس حیوان گر بدیدی آن صور ** بایزید وقت بودی گاو و خر

آنک تن را مظهر هر روح کرد ** وآنک کشتی را براق نوح کرد

گر بخواهد عین کشتی را به خو ** او کند طوفان تو ای نورجو

هر دمت طوفان و کشتی ای مقل ** با غم و شادیت کرد او متصل 2210

گر نبینی کشتی و دریا به پیش ** لرزها بین در همه اجزای خویش

چون نبیند اصل ترسش را عیون ** ترس دارد از خیال گونه‌گون

مشت بر اعمی زند یک جلف مست ** کور پندارد لگدزن اشترست

زانک آن دم بانگ اشتر می‌شنید ** کور را گوشست آیینه نه دید

باز گوید کور نه این سنگ بود ** یا مگر از قبه‌ی پر طنگ بود 2215

این نبود و او نبود و آن نبود ** آنک او ترس آفرید اینها نمود

ترس و لرزه باشد از غیری یقین ** هیچ کس از خود نترسد ای حزین

آن حکیمک وهم خواند ترس را ** فهم کژ کردست او این درس را

هیچ وهمی بی‌حقیقت کی بود ** هیچ قلبی بی‌صحیحی کی رود

کی دروغی قیمت آرد بی ز راست ** در دو عالم هر دروغ از راست خاست 2220

راست را دید او رواجی و فروغ ** بر امید آن روان کرد او دروغ

ای دروغی که ز صدقت این نواست ** شکر نعمت گو مکن انکار راست

از مفلسف گویم و سودای او ** یا ز کشتیها و دریاهای او

بل ز کشتیهاش کان پند دلست ** گویم از کل جزو در کل داخلست

هر ولی را نوح و کشتیبان شناس ** صحبت این خلق را طوفان شناس 2225

کم گریز از شیر و اژدرهای نر ** ز آشنایان و ز خویشان کن حذر

در تلاقی روزگارت می‌برند ** یادهاشان غایبی‌ات می‌چرند

چون خر تشنه خیال هر یکی ** از قف تن فکر را شربت‌مکی