این نبود و او نبود و آن نبود ** آنک او ترس آفرید اینها نمود

ترس و لرزه باشد از غیری یقین ** هیچ کس از خود نترسد ای حزین

آن حکیمک وهم خواند ترس را ** فهم کژ کردست او این درس را

هیچ وهمی بی‌حقیقت کی بود ** هیچ قلبی بی‌صحیحی کی رود

کی دروغی قیمت آرد بی ز راست ** در دو عالم هر دروغ از راست خاست 2220

راست را دید او رواجی و فروغ ** بر امید آن روان کرد او دروغ

ای دروغی که ز صدقت این نواست ** شکر نعمت گو مکن انکار راست

از مفلسف گویم و سودای او ** یا ز کشتیها و دریاهای او

بل ز کشتیهاش کان پند دلست ** گویم از کل جزو در کل داخلست

هر ولی را نوح و کشتیبان شناس ** صحبت این خلق را طوفان شناس 2225

کم گریز از شیر و اژدرهای نر ** ز آشنایان و ز خویشان کن حذر

در تلاقی روزگارت می‌برند ** یادهاشان غایبی‌ات می‌چرند

چون خر تشنه خیال هر یکی ** از قف تن فکر را شربت‌مکی

نشف کرد از تو خیال آن وشات ** شبنمی که داری از بحر الحیات

پس نشان نشف آب اندر غصون ** آن بود کان می‌نجنبد در رکون 2230

عضو حر شاخ تر و تازه بود ** می‌کشی هر سو کشیده می‌شود

گر سبد خواهی توانی کردنش ** هم توانی کرد چنبر گردنش

چون شد آن ناشف ز نشف بیخ خود ** ناید آن سویی که امرش می‌کشد

پس بخوان قاموا کسالی از نبی ** چون نیابد شاخ از بیخش طبی

آتشین است این نشان کوته کنم ** بر فقیر و گنج و احوالش زنم 2235

آتشی دیدی که سوزد هر نهال ** آتش جان بین کزو سوزد خیال

نه خیال و نه حقیقت را امان ** زین چنین آتش که شعله زد ز جان

خصم هر شیر آمد و هر روبه او ** کل شیء هالک الا وجهه

در وجوه وجه او رو خرج شو ** چون الف در بسم در رو درج شو

آن الف در بسم پنهان کرد ایست ** هست او در بسم و هم در بسم نیست 2240