چون کفم زین حل و عقد او تهیست ** ای عجب این معجبی من ز کیست

دیده را نادیده خود انگاشتم ** باز زنبیل دعا برداشتم

چون الف چیزی ندارم ای کریم ** جز دلی دلتنگ‌تر از چشم میم

این الف وین میم ام بود ماست ** میم ام تنگست الف زو نر گداست 2330

آن الف چیزی ندارد غافلیست ** میم دلتنگ آن زمان عاقلیست

در زمان بیهشی خود هیچ من ** در زمان هوش اندر پیچ من

هیچ دیگر بر چنین هیچی منه ** نام دولت بر چنین پیچی منه

خود ندارم هیچ به سازد مرا ** که ز وهم دارم است این صد عنا

در ندارم هم تو داراییم کن ** رنج دیدم راحت‌افزاییم کن 2335

هم در آب دیده عریان بیستم ** بر در تو چونک دیده نیستم

آب دیده‌ی بنده‌ی بی‌دیده را ** سبزه‌ای بخش و نباتی زین چرا

ور نمانم آب آبم ده ز عین ** هم‌چو عینین نبی هطالتین

او چو آب دیده جست از جود حق ** با چنان اقبال و اجلال و سبق

چون نباشم ز اشک خون باریک‌ریس ** من تهی‌دست قصور کاسه‌لیس 2340

چون چنان چشم اشک را مفتون بود ** اشک من باید که صد جیحون بود

قطره‌ای زان زین دو صد جیحون به است ** که بدان یک قطره انس و جن برست

چونک باران جست آن روضه‌ی بهشت ** چون نجوید آب شوره‌خاک زشت

ای اخی دست از دعا کردن مدار ** با اجابت یا رد اویت چه کار

نان که سد و مانع این آب بود ** دست از آن نان می‌بباید شست زود 2345

خویش را موزون و چست و سخته کن ** ز آب دیده نان خود را پخته کن

آواز دادن هاتف مر طالب گنج را و اعلام کردن از حقیقت اسرار آن

اندرین بود او که الهام آمدش ** کشف شد این مشکلات از ایزدش

کو بگفتت در کمان تیری بنه ** کی بگفتندت که اندر کش تو زه

او نگفتت که کمان را سخت‌کش ** در کمان نه گفت او نه پر کنش

از فضولی تو کمان افراشتی ** صنعت قواسیی بر داشتی 2350

ترک این سخته کمانی رو بگو ** در کمان نه تیر و پریدن مجو