که شفای جمله رنجوران شد آب ** از همایونی وحی مستطاب

آن یکی شاخ دگر پرید زود ** تا جوار کعبه که عرفات بود

باز از آن صعقه چو با خود آمدم ** طور بر جا بد نه افزون و نه کم

لیک زیر پای موسی هم‌چو یخ ** می‌گدازید او نماندش شاخ و شخ 2440

با زمین هموار شد که از نهیب ** گشت بالایش از آن هیبت نشیب

باز با خود آمدم زان انتشار ** باز دیدم طور و موسی برقرار

وآن بیابان سر به سر در ذیل کوه ** پر خلایق شکل موسی در وجوه

چون عصا و خرقه‌ی او خرقه‌شان ** جمله سوی طور خوش دامن کشان

جمله کفها در دعا افراخته ** نغمه‌ی ارنی به هم در ساخته 2445

باز آن غشیان چو از من رفت زود ** صورت هر یک دگرگونم نمود

انبیا بودند ایشان اهل ود ** اتحاد انبیاام فهم شد

باز املاکی همی دیدم شگرف ** صورت ایشان بد از اجرام برف

حلقه‌ی دیگر ملایک مستعین ** صورت ایشان به جمله آتشین

زین نسق می‌گفت آن شخص جهود ** بس جهودی که آخرش محمود بود 2450

هیچ کافر را به خواری منگرید ** که مسلمان مردنش باشد امید

چه خبر داری ز ختم عمر او ** تا بگردانی ازو یک‌باره رو

بعد از ان ترسا در آمد در کلام ** که مسیحم رو نمود اندر منام

من شدم با او به چارم آسمان ** مرکز و مثوای خورشید جهان

خود عجب‌های قلاع آسمان ** نسبتش نبود به آیات جهان 2455

هر کسی دانند ای فخر البنین ** که فزون باشد فن چرخ از زمین

حکایت اشتر و گاو و قج که در راه بند گیاه یافتند هر یکی می‌گفت من خورم

اشتر و گاو و قجی در پیش راه ** یافتند اندر روش بندی گیاه

گفت قج بخش ار کنیم این را یقین ** هیچ کس از ما نگردد سیر ازین

لیک عمر هرکه باشد بیشتر ** این علف اوراست اولی گو بخور

که اکابر را مقدم داشتن ** آمدست از مصطفی اندر سنن 2460

گرچه پیران را درین دور لام ** در دو موضع پیش می‌دارند عام