که اکابر را مقدم داشتن ** آمدست از مصطفی اندر سنن

که اکابر را مقدم داشتن ** آمدست از مصطفی اندر سنن 2460

گرچه پیران را درین دور لام ** در دو موضع پیش می‌دارند عام

یا در آن لوتی که آن سوزان بود ** یا بر آن پل کز خلل ویران بود

خدمت شیخی بزرگی قایدی ** عام نارد بی‌قرینه‌ی فاسدی

خیرشان اینست چه بود شرشان ** قبحشان را باز دان از فرشان

مثل

سوی جامع می‌شد آن یک شهریار ** خلق را می‌زد نقیب و چوبدار 2465

آن یکی را سر شکستی چوب‌زن ** و آن دگر را بر دریدی پیرهن

در میانه بی‌دلی ده چوب خورد ** بی‌گناهی که برو از راه برد

خون چکان رو کرد با شاه و بگفت ** ظلم ظاهر بین چه پرسی از نهفت

خیر تو این است جامع می‌روی ** تا چه باشد شر و وزرت ای غوی

یک سلامی نشنود پیر از خسی ** تا نپیچد عاقبت از وی بسی 2470

گرگ دریابد ولی را به بود ** زانک دریابد ولی را نفس بد

زانک گرگ ارچه که بس استمگریست ** لیکش آن فرهنگ و کید و مکر نیست

ورنه کی اندر فتادی او به دام ** مکر اندر آدمی باشد تمام

گفت قج با گاو و اشتر ای رفاق ** چون چنین افتاد ما را اتفاق

هر یکی تاریخ عمر ابدا کنید ** پیرتر اولیست باقی تن زنید 2475

گفت قج مرج من اندر آن عهود ** با قج قربان اسمعیل بود

گاو گفتا بوده‌ام من سال‌خورد ** جفت آن گاوی کش آدم جفت کرد

جفت آن گاوم که آدم جد خلق ** در زراعت بر زمین می‌کرد فلق

چون شنید از گاو و قج اشتر شگفت ** سر فرود آورد و آن را برگرفت

در هوا بر داشت آن بند قصیل ** اشتر بختی سبک بی‌قال و قیل 2480

که مرا خود حاجت تاریخ نیست ** کین چنین جسمی و عالی گردنیست

خود همه کس داند ای جان پدر ** که نباشم از شما من خردتر

داند این را هرکه ز اصحاب نهاست ** که نهاد من فزون‌تر از شماست

جملگان دانند کین چرخ بلند ** هست صد چندان که این خاک نژند