ای عجب چه فن زند ادراکشان ** پیش جزر و مد بحر بی‌نشان

ای عجب چه فن زند ادراکشان ** پیش جزر و مد بحر بی‌نشان 2770

زان بیابان این عمارت‌ها رسید ** ملک و شاهی و وزارتها رسید

زان بیابان عدم مشتاق شوق ** می‌رسند اندر شهادت جوق جوق

کاروان بر کاروان زین بادیه ** می‌رسد در هر مسا و غادیه

آید و گیرد وثاق ما گرو ** که رسیدم نوبت ما شد تو رو

چون پسر چشم خرد را بر گشاد ** زود بابا رخت بر گردون نهاد 2775

جاده‌ی شاهست آن زین سو روان ** وآن از آن سو صادران و واردان

نیک بنگر ما نشسته می‌رویم ** می‌نبینی قاصد جای نویم

بهر حالی می‌نگیری راس مال ** بلک از بهر غرض‌ها در مل

پس مسافر این بود ای ره‌پرست ** که مسیر و روش در مستقبلست

هم‌چنانک از پرده‌ی دل بی‌کلال ** دم به دم در می‌رسد خیل خیال 2780

گر نه تصویرات از یک مغرس‌اند ** در پی هم سوی دل چون می‌رسند

جوق جوق اسپاه تصویرات ما ** سوی چشمه‌ی دل شتابان از ظما

جره‌ها پر می‌کنند و می‌روند ** دایما پیدا و پنهان می‌شوند

فکرها را اختران چرخ دان ** دایر اندر چرخ دیگر آسمان

سعد دیدی شکر کن ایثار کن ** نحس دیدی صدقه و استغفار کن 2785

ما کییم این را بیا ای شاه من ** طالعم مقبل کن و چرخی بزن

روح را تابان کن از انوار ماه ** که ز آسیب ذنب جان شد سیاه

از خیال و وهم و ظن بازش رهان ** از چه و جور رسن بازش رهان

تا ز دلداری خوب تو دلی ** پر بر آرد بر پرد ز آب و گلی

ای عزیز مصر و در پیمان درست ** یوسف مظلوم در زندان تست 2790

در خلاص او یکی خوابی ببین ** زود که الله یحب المحسنین

هفت گاو لاغری پر گزند ** هفت گاو فربهش را می‌خورند

هفت خوشه‌ی خشک زشت ناپسند ** سنبلات تازه‌اش را می‌چرند

قحط از مصرش بر آمد ای عزیز ** هین مباش ای شاه این را مستجیز