چشم بد را چشم نیکویت شها ** مات و مستاصل کند نعم الدوا

بل ز چشمت کیمیاها می‌رسد ** چشم بد را چشم نیکو می‌کند

چشم شه بر چشم باز دل زدست ** چشم بازش سخت با همت شدست

تا ز بس همت که یابید از نظر ** می‌نگیرد باز شه جز شیر نر

شیر چه کان شاه‌باز معنوی ** هم شکار تست و هم صیدش توی 2810

شد صفیر باز جان در مرج دین ** نعره‌های لا احب الافلین

باز دل را که پی تو می‌پرید ** از عطای بی‌حدت چشمی رسید

یافت بینی بوی و گوش از تو سماع ** هر حسی را قسمتی آمد مشاع

هر حسی را چون دهی ره سوی غیب ** نبود آن حس را فتور مرگ و شیب

مالک الملکی به حس چیزی دهی ** تا که بر حس‌ها کند آن حس شهی 2815

حکایت شب دزدان کی سلطان محمود شب در میان ایشان افتاد کی من یکی‌ام از شما و بر احوال ایشان مطلع شدن الی آخره

شب چو شه محمود برمی‌گشت فرد ** با گروهی قوم دزدان باز خورد

پس بگفتندش کیی ای بوالوفا ** گفت شه من هم یکی‌ام از شما

آن یکی گفت ای گروه مکر کیش ** تا بگوید هر یکی فرهنگ خویش

تا بگوید با حریفان در سمر ** کو چه دارد در جبلت از هنر

آن یکی گفت ای گروه فن‌فروش ** هست خاصیت مرا اندر دو گوش 2820

که بدانم سگ چه می‌گوید به بانگ ** قوم گفتندش ز دیناری دو دانگ

آن دگر گفت ای گروه زرپرست ** جمله خاصیت مرا چشم اندرست

هر که را شب بینم اندر قیروان ** روز بشناسم من او را بی‌گمان

گفت یک خاصیتم در بازو است ** که زنم من نقبها با زور دست

گفت یک خاصیتم در بینی است ** کار من در خاکها بوبینی است 2825

سرالناس معادن داد دست ** که رسول آن را پی چه گفته است

من ز خاک تن بدانم کاندر آن ** چند نقدست و چه دارد او ز کان

در یکی کان زر بی‌اندازه درج ** وان دگر دخلش بود کمتر ز خرج

هم‌چو مجنون بو کنم من خاک را ** خاک لیلی را بیابم بی‌خطا

بو کنم دانم ز هر پیراهنی ** گر بود یوسف و گر آهرمنی 2830