چشم بگشا قلعه را بنگر نکو ** هم‌چو سیمابست لرزان پیش او

چشم بگشا قلعه را بنگر نکو ** هم‌چو سیمابست لرزان پیش او 3035

شسته در زین آن‌چنان محکم‌پیست ** گوییا شرقی و غربی با ویست

چند کس هم‌چون فدایی تاختند ** خویشتن را پیش او انداختند

هر یکی را او بگرزی می‌فکند ** سر نگوسار اندر اقدام سمند

داده بودش صنع حق جمعیتی ** که همی‌زد یک تنه بر امتی

چشم من چون دید روی آن قباد ** کثرت اعداد از چشمم فتاد 3040

اختران بسیار و خورشید ار یکیست ** پیش او بنیاد ایشان مندکیست

گر هزاران موش پیش آرند سر ** گربه را نه ترس باشد نه حذر

کی به پیش آیند موشان ای فلان ** نیست جمعیت درون جانشان

هست جمعیت به صورتها فشار ** جمع معنی خواه هین از کردگار

نیست جمعیت ز بسیاری جسم ** جسم را بر باد قایم دان چو اسم 3045

در دل موش ار بدی جمعیتی ** جمع گشتی چند موش از حمیتی

بر زدندی چون فدایی حمله‌ای ** خویش را بر گربه‌ی بی‌مهله‌ای

آن یکی چشمش بکندی از ضراب ** وان دگر گوشش دریدی هم به ناب

وان دگر سوراخ کردی پهلوش ** از جماعت گم شدی بیرون شوش

لیک جمعیت ندارد جان موش ** بجهد از جانش به بانگ گربه هوش 3050

خشک گردد موش زان گربه‌ی عیار ** گر بود اعداد موشان صد هزار

از رمه‌ی انبه چه غم قصاب را ** انبهی هش چه بندد خواب را

مالک الملک است جمعیت دهد ** شیر را تا بر گله‌ی گوران جهد

صد هزاران گور ده‌شاخ و دلیر ** چون عدم باشند پیش صول شیر

مالک الملک است بدهد ملک حسن ** یوسفی را تا بود چون ماء مزن 3055

در رخی بنهد شعاع اختری ** که شود شاهی غلام دختری

بنهد اندر روی دیگر نور خود ** که ببیند نیم‌شب هر نیک و بد

یوسف و موسی ز حق بردند نور ** در رخ و رخسار و در ذات الصدور

روی موسی بارقی انگیخته ** پیش رو او توبره آویخته