وام کردم نه هزار از زر گزاف ** تو کجایی تا شود این درد صاف

تو کجایی تا که خندان چون چمن ** گویی بستان آن و ده چندان ز من 3300

تو کجایی تا مرا خندان کنی ** لطف و احسان چون خداوندان کنی

تو کجایی تا بری در مخزنم ** تا کنی از وام و فاقه آمنم

من همی‌گویم بس و تو مفضلم ** گفته کین هم گیر از بهر دلم

چون همی‌گنجد جهانی زیر طین ** چون بگنجد آسمانی در زمین

حاش لله تو برونی زین جهان ** هم به وقت زندگی هم این زمان 3305

در هوای غیب مرغی می‌پرد ** سایه‌ی او بر زمینی می‌زند

جسم سایه‌ی سایه‌ی سایه‌ی دلست ** جسم کی اندر خور پایه‌ی دلست

مرد خفته روح او چون آفتاب ** در فلک تابان و تن در جامه خواب

جان نهان اندر خلا هم‌چون سجاف ** تن تقلب می‌کند زیر لحاف

روح چون من امر ربی مختفیست ** هر مثالی که بگویم منتفیست 3310

ای عجب کو لعل شکربار تو ** وان جوابات خوش و اسرار تو

ای عجب کو آن عقیق قندخا ** آن کلید قفل مشکل‌های ما

ای عجب کو آن دم چون ذوالفقار ** آنک کردی عقل‌ها را بی‌قرار

چند هم‌چون فاخته کاشانه‌جو ** کو و کو و کو و کو و کو و کو

کو همان‌جا که صفات رحمتست ** قدرتست و نزهتست و فطنتست 3315

کو همان‌جا که دل و اندیشه‌اش ** دایم آن‌جا بد چو شیر و بیشه‌اش

کو همان‌جا که امید مرد و زن ** می‌رود در وقت اندوه و حزن

کو همان‌جا که به وقت علتی ** چشم پرد بر امید صحتی

آن طرف که بهر دفع زشتیی ** باد جویی بهر کشت و کشتیی

آن طرف که دل اشارت می‌کند ** چون زبان یا هو عبارت می‌کند 3320

او مع‌الله است بی کو کو همی ** کاش جولاهانه ماکو گفتمی

عقل ما کو تا ببیند غرب و شرق ** روح‌ها را می‌زند صد گونه برق

جزر و مدش بد به بحری در زبد ** منتهی شد جزر و باقی ماند مد