که عمادالملک بد پای علم ** بهر هر مظلوم و هر مقتول غم

محترم‌تر خود نبد زو سروری ** پیش سلطان بود چون پیغامبری

بی‌طمع بود او اصیل و پارسا ** رایض و شب‌خیز و حاتم در سخا

بس همایون‌رای و با تدبیر و راد ** آزموده رای او در هر مراد

هم به بذل جان سخی و هم به مال ** طالب خورشید غیب او چون هلال 3370

در امیری او غریب و محتبس ** در صفات فقر وخلت ملتبس

بوده هر محتاج را هم‌چون پدر ** پیش سلطان شافع و دفع ضرر

مر بدان را ستر چون حلم خدا ** خلق او بر عکس خلقان و جدا

بارها می‌شد به سوی کوه فرد ** شاه با صد لابه او را دفع کرد

هر دم ار صد جرم را شافع شدی ** چشم سلطان را ازو شرم آمدی 3375

رفت او پیش عماد الملک راد ** سر برهنه کرد و بر خاک اوفتاد

که حرم با هر چه دارم گو بگیر ** تا بگیرد حاصلم را هر مغیر

این یکی اسپست جانم رهن اوست ** گر برد مردم یقین ای خیردوست

گر برد این اسپ را از دست من ** من یقین دانم نخواهم زیستن

چون خدا پیوستگیی داده است ** بر سرم مال ای مسیحا زود دست 3380

از زن و زر و عقارم صبر هست ** این تکلف نیست نی تزویریست

اندرین گر می‌نداری باورم ** امتحان کن امتحان گفت و قدم

آن عمادالملک گریان چشم‌مال ** پیش سلطان در دوید آشفته‌حال

لب ببست و پیش سلطان ایستاد ** راز گویان با خدا رب العباد

ایستاده راز سلطان می‌شنید ** واندرون اندیشه‌اش این می‌تنید 3385

کای خداگر آن جوان کژ رفت راه ** که نشاید ساختن جز تو پناه

تو از آن خود بکن از وی مگیر ** گرچه او خواهد خلاص از هر اسیر

زانک محتاجند این خلقان همه ** از گدایی گیر تا سلطان همه

با حضور آفتاب با کمال ** رهنمایی جستن از شمع و ذبال

با حضور آفتاب خوش‌مساغ ** روشنایی جستن از شمع و چراغ 3390