بوده هر محتاج را هم‌چون پدر ** پیش سلطان شافع و دفع ضرر

مر بدان را ستر چون حلم خدا ** خلق او بر عکس خلقان و جدا

بارها می‌شد به سوی کوه فرد ** شاه با صد لابه او را دفع کرد

هر دم ار صد جرم را شافع شدی ** چشم سلطان را ازو شرم آمدی 3375

رفت او پیش عماد الملک راد ** سر برهنه کرد و بر خاک اوفتاد

که حرم با هر چه دارم گو بگیر ** تا بگیرد حاصلم را هر مغیر

این یکی اسپست جانم رهن اوست ** گر برد مردم یقین ای خیردوست

گر برد این اسپ را از دست من ** من یقین دانم نخواهم زیستن

چون خدا پیوستگیی داده است ** بر سرم مال ای مسیحا زود دست 3380

از زن و زر و عقارم صبر هست ** این تکلف نیست نی تزویریست

اندرین گر می‌نداری باورم ** امتحان کن امتحان گفت و قدم

آن عمادالملک گریان چشم‌مال ** پیش سلطان در دوید آشفته‌حال

لب ببست و پیش سلطان ایستاد ** راز گویان با خدا رب العباد

ایستاده راز سلطان می‌شنید ** واندرون اندیشه‌اش این می‌تنید 3385

کای خداگر آن جوان کژ رفت راه ** که نشاید ساختن جز تو پناه

تو از آن خود بکن از وی مگیر ** گرچه او خواهد خلاص از هر اسیر

زانک محتاجند این خلقان همه ** از گدایی گیر تا سلطان همه

با حضور آفتاب با کمال ** رهنمایی جستن از شمع و ذبال

با حضور آفتاب خوش‌مساغ ** روشنایی جستن از شمع و چراغ 3390

بی‌گمان ترک ادب باشد ز ما ** کفر نعمت باشد و فعل هوا

لیک اغلب هوش‌ها در افتکار ** هم‌چو خفاشند ظلمت دوستدار

در شب ار خفاش کرمی می‌خورد ** کرم را خورشید جان می‌پرورد

در شب ار خفاش از کرمیست مست ** کرم از خورشید جنبنده شدست

آفتابی که ضیا زو می‌زهد ** دشمن خود را نواله می‌دهد 3395

لیک شهبازی که او خفاش نیست ** چشم بازش راست‌بین و روشنیست