گرچه پر نقش است خانه بر کنش ** گنج جو و از گنج آبادان کنش

خانه‌ی پر نقش تصویر و خیال ** وین صور چون پرده بر گنج وصال 3425

پرتو گنجست و تابش‌های زر ** که درین سینه همی‌جوشد صور

هم ز لطف و عکس آب با شرف ** پرده شد بر روی آب اجزای کف

هم ز لطف و جوش جان با ثمن ** پرده‌ای بر روی جان شد شخص تن

پس مثل بشنو که در افواه خاست ** که اینچ بر ماست ای برادر هم ز ماست

زین حجاب این تشنگان کف‌پرست ** ز آب صافی اوفتاده دوردست 3430

آفتابا با چو تو قبله و امام ** شب‌پرستی و خفاشی می‌کنیم

سوی خود کن این خفاشان را مطار ** زین خفاشیشان بخر ای مستجار

این جوان زین جرم ضالست و مغیر ** که بمن آمد ولی او را مگیر

در عماد الملک این اندیشه‌ها ** گشته جوشان چون اسد در بیشه‌ها

ایستاده پیش سلطان ظاهرش ** در ریاض غیب جان طایرش 3435

چون ملایک او به اقلیم الست ** هر دمی می‌شد به شرب تازه مست

اندرون سور و برون چون پر غمی ** در تن هم‌چون لحد خوش عالمی

او درین حیرت بد و در انتظار ** تا چه پیدا آید از غیب و سرار

اسپ را اندر کشیدند آن زمان ** پیش خوارمشاه سرهنگان کشان

الحق اندر زیر این چرخ کبود ** آن‌چنان کره به قد و تگ نبود 3440

می‌ربودی رنگ او هر دیده را ** مرحب آن از برق و مه زاییده را

هم‌چو مه هم‌چون عطارد تیزرو ** گوییی صرصر علف بودش نه جو

ماه عرصه‌ی آسمان را در شبی ** می‌برد اندر مسیر و مذهبی

چون به یک شب مه برید ابراج را ** از چه منکر می‌شوی معراج را

صد چو ماهست آن عجب در یتیم ** که به یک ایماء او شد مه دو نیم 3445

آن عجب کو در شکاف مه نمود ** هم به قدر ضعف حس خلق بود

کار و بار انبیا و مرسلون ** هست از افلاک و اخترها برون

تو برون رو هم ز افلاک و دوار ** وانگهان نظاره کن آن کار و بار