English    Türkçe    فارسی   

6
347-371

  • چون بیامد سوخت پرش را گریخت  ** باز چون طفلان فتاد و ملح ریخت 

  • بار دیگر بر گمان طمع سود  ** خویش زد بر آتش آن شمع زود 

  • بار دیگر سوخت هم واپس بجست  ** باز کردش حرص دل ناسی و مست 

  • آن زمان کز سوختن وا می‌جهد  ** هم‌چو هندو شمع را ده می‌دهد  350

  • که ای رخت تابان چون ماه شب‌فروز  ** وی به صحبت کاذب و مغرورسوز 

  • باز از یادش رود توبه و انین  ** کاوهن الرحمن کید الکاذبین 

  • در عموم تاویل این آیت کی کلما اوقدوا نارا للحرب 

  • کلما هم اوقدوا نار الوغی  ** اطفاء الله نارهم حتی انطفا 

  • عزم کرده که دلا آنجا مه‌ایست  ** گشته ناسی زانک اهل عزم نیست 

  • چون نبودش تخم صدقی کاشته  ** حق برو نسیان آن بگماشته  355

  • گرچه بر آتش‌زنه‌ی دل می‌زند  ** آن ستاره‌ش را کف حق می‌کشد 

  • قصه‌ای هم در تقریر این 

  • شرفه‌ای بشنید در شب معتمد  ** برگرفت آتش‌زنه که آتش زند 

  • دزد آمد آن زمان پیشش نشست  ** چون گرفت آن سوخته می‌کرد پست 

  • می‌نهاد آنجا سر انگشت را  ** تا شود استاره‌ی آتش فنا 

  • خواجه می‌پنداشت کز خود می‌مرد  ** این نمی‌دید او که دزدش می‌کشد  360

  • خواجه گفت این سوخته نمناک بود  ** می‌مرد استاره از تریش زود 

  • بس که ظلمت بود و تاریکی ز پیش  ** می‌ندید آتش‌کشی را پیش خویش 

  • این چنین آتش‌کشی اندر دلش  ** دیده‌ی کافر نبیند از عمش 

  • چون نمی‌داند دل داننده‌ای  ** هست با گردنده گرداننده‌ای 

  • چون نمی‌گویی که روز و شب به خود  ** بی‌خداوندی کی آید کی رود  365

  • گرد معقولات می‌گردی ببین  ** این چنین بی‌عقلی خود ای مهین 

  • خانه با بنا بود معقول‌تر  ** یا که بی‌بنا بگو ای کم‌هنر 

  • خط با کاتب بود معقول‌تر  ** یا که بی‌کاتب بیندیش ای پسر 

  • جیم گوش و عین چشم و میم فم  ** چون بود بی‌کاتبی ای متهم 

  • شمع روشن بی‌ز گیراننده‌ای  ** یا بگیراننده‌ی داننده‌ای  370

  • صنعت خوب از کف شل ضریر  ** باشد اولی یا بگیرایی بصیر