تا به هر سو که نگرد آن خوش‌عذار ** روی او را بیند او بی‌اختیار

بهر دیده‌روشنان یزدان فرد ** شش جهت را مظهر آیات کرد 3640

تا بهر حیوان و نامی که نگزند ** از ریاض حسن ربانی چرند

بهر این فرمود با آن اسپه او ** حیث ولیتم فثم وجهه

از قدح‌گر در عطش آبی خورید ** در درون آب حق را ناظرید

آنک عاشق نیست او در آب در ** صورت صورت خود بیند ای صاحب‌بصر

صورت عاشق چو فانی شد درو ** پس در آب اکنون کرا بیند بگو 3645

حسن حق بینند اندر روی حور ** هم‌چو مه در آب از صنع غیور

غیرتش بر عاشقی و صادقیست ** غیرتش بر دیو و بر استور نیست

دیو اگر عاشق شود هم گوی برد ** جبرئیلی گشت و آن دیوی بمرد

اسلم الشیطان آنجا شد پدید ** که یزیدی شد ز فضلش بایزید

این سخن پایان ندارد ای گروه ** هین نگه دارید زان قلعه وجوه 3650

هین مبادا که هوستان ره زند ** که فتید اندر شقاوت تا ابد

از خطر پرهیز آمد مفترض ** بشنوید از من حدیث بی‌غرض

در فرج جویی خرد سر تیز به ** از کمین‌گاه بلا پرهیز به

گر نمی‌گفت این سخن را آن پدر ** ور نمی‌فرمود زان قلعه حذر

خود بدان قلعه نمی‌شد خیلشان ** خود نمی‌افتاد آن سو میلشان 3655

کان نبد معروف بس مهجور بود ** از قلاع و از مناهج دور بود

چون بکرد آن منع دلشان زان مقال ** در هوس افتاد و در کوی خیال

رغبتی زین منع در دلشان برست ** که بباید سر آن را باز جست

کیست کز ممنوع گردد ممتنع ** چونک الانسان حریص ما منع

نهی بر اهل تقی تبغیض شد ** نهی بر اهل هوا تحریض شد 3660

پس ازین یغوی به قوما کثیر ** هم ازین یهدی به قلبا خبیر

کی رمد از نی حمام آشنا ** بل رمد زان نی حمامات هوا

پس بگفتندش که خدمتها کنیم ** بر سمعنا و اطعناها تنیم