در مجاعت پس تو احول دیده‌ای ** که یکی را صد هزاران دیده‌ای

گفته بودیم از سقام آن کنیز ** وز طبیبان و قصور فهم نیز

کان طبیبان هم‌چو اسپ بی‌عذار ** غافل و بی‌بهره بودند از سوار

کامشان پر زخم از قرع لگام ** سمشان مجروح از تحویل گام

ناشده واقف که نک بر پشت ما ** رایض و چستیست استادی‌نما 3675

نیست سرگردانی ما زین لگام ** جز ز تصریف سوار دوست‌کام

ما پی گل سوی بستان‌ها شده ** گل نموده آن و آن خاری بده

هیچ‌شان این نی که گویند از خرد ** بر گلوی ما کی می‌کوبد لگد

آن طبیبان آن‌چنان بنده‌ی سبب ** گشته‌اند از مکر یزدان محتجب

گر ببندی در صطبلی گاو نر ** باز یابی در مقام گاو خر 3680

از خری باشد تغافل خفته‌وار ** که نجویی تا کیست آن خفیه کار

خود نگفته این مبدل تا کیست ** نیست پیدا او مگر افلاکیست

تیر سوی راست پرانیده‌ای ** سوی چپ رفتست تیرت دیده‌ای

سوی آهویی به صیدی تاختی ** خویش را تو صید خوکی ساختی

در پی سودی دویده بهر کبس ** نارسیده سود افتاده به حبس 3685

چاهها کنده برای دیگران ** خویش را دیده فتاده اندر آن

در سبب چون بی‌مرادت کرد رب ** پس چرا بدظن نگردی در سبب

بس کسی از مکسبی خاقان شده ** دیگری زان مکسبه عریان شده

بس کس از عقد زنان قارون شده ** بس کس از عقد زنان مدیون شده

پس سبب گردان چو دم خر بود ** تکیه بر وی کم کنی بهتر بود 3690

ور سبب گیری نگیری هم دلیر ** که بس آفت‌هاست پنهانش به زیر

سر استثناست این حزم و حذر ** زانک خر را بز نماید این قدر

آنک چشمش بست گرچه گربزست ** ز احولی اندر دو چشمش خربزست

چون مقلب حق بود ابصار را ** که بگرداند دل و افکار را

چاه را تو خانه‌ای بینی لطیف ** دام را تو دانه‌ای بینی ظریف 3695