خنده بوی زعفران وصل داد ** گریه بوهای پیاز آن بعاد

هر یکی را هست در دل صد مراد ** این نباشد مذهب عشق و وداد

یار آمد عشق را روز آفتاب ** آفتاب آن روی را هم‌چون نقاب

آنک نشناسد نقاب از روی یار ** عابد الشمس است دست از وی بدار 4045

روز او و روزی عاشق هم او ** دل همو دلسوزی عاشق هم او

ماهیان را نقد شد از عین آب ** نان و آب و جامه و دارو و خواب

هم‌چو طفلست او ز پستان شیرگیر ** او نداند در دو عالم غیر شیر

طفل داند هم نداند شیر را ** راه نبود این طرف تدبیر را

گیج کرد این گردنامه روح را ** تا بیابد فاتح و مفتوح را 4050

گیج نبود در روش بلک اندرو ** حاملش دریا بود نه سیل و جو

چون بیابد او که یابد گم شود ** هم‌چو سیلی غرقه‌ی قلزم شود

دانه گم شد آنگهی او تین بود ** تا نمردی زر ندادم این بود

بعد مکث ایشان متواری در بلاد چین در شهر تختگاه و بعد دراز شدن صبر بی‌صبر شدن آن بزرگین کی من رفتم الوداع خود را بر شاه عرضه کنم اما قدمی تنیلنی مقصودی او القی راسی کفادی ثم یا پای رساندم به مقصود و مراد یا سر بنهم هم‌چو دل از دست آن‌جا و نصیحت برادران او را سود ناداشتن یا عاذل العاشقین دع فة اضلها الله کیف ترشدها الی آخره

آن بزرگین گفت ای اخوان من ** ز انتظار آمد به لب این جان من

لا ابالی گشته‌ام صبرم نماند ** مر مرا این صبر در آتش نشاند 4055

طاقت من زین صبوری طاق شد ** راقعه‌ی من عبرت عشاق شد

من ز جان سیر آمدم اندر فراق ** زنده بودن در فراق آمد نفاق

چند درد فرقتش بکشد مرا ** سر ببر تا عشق سر بخشد مرا

دین من از عشق زنده بودنست ** زندگی زین جان و سر ننگ منست

تیغ هست از جان عاشق گردروب ** زانک سیف افتاد محاء الذنوب 4060

چون غبار تن بشد ماهم بتافت ** ماه جان من هوای صاف یافت

عمرها بر طبل عشقت ای صنم ** ان فی متی حیاتی می‌زنم

دعوی مرغابی کردست جان ** کی ز طوفان بلا دارد فغان

بط را ز اشکستن کشتی چه غم ** کشتی‌اش بر آب بس باشد قدم

زنده زین دعوی بود جان و تنم ** من ازین دعوی چگونه تن زنم 4065

خواب می‌بینم ولی در خواب نه ** مدعی هستم ولی کذاب نه