عقل جزوی کرکس آمد ای مقل ** پر او با جیفه‌خواری متصل

عقل ابدالان چو پر جبرئیل ** می‌پرد تا ظل سدره میل میل

باز سلطانم گشم نیکوپیم ** فارغ از مردارم و کرکس نیم 4140

ترک کرکس کن که من باشم کست ** یک پر من بهتر از صد کرکست

چند بر عمیا دوانی اسپ را ** باید استا پیشه را و کسپ را

خویشتن رسوا مکن در شهر چین ** عاقلی جو خویش از وی در مچین

آن چه گوید آن فلاطون زمان ** هین هوا بگار و رو بر وفق آن

جمله می‌گویند اندر چین به جد ** بهر شاه خویشتن که لم یلد 4145

شاه ما خود هیچ فرزندی نزاد ** بلک سوی خویش زن را ره نداد

هر که از شاهان ازین نوعش بگفت ** گردنش با تیغ بران کرد جفت

شاه گوید چونک گفتی این مقال ** یا بکن ثابت که دارم من عیال

مر مرا دختر اگر ثابت کنی ** یافتی از تیغ تیزم آمنی

ورنه بی شک من ببرم حلق تو ** بر کشم از صوفی جان دلق تو 4150

سر نخواهی برد هیچ از تیغ تو ** ای بگفته لاف کذب آمیغ تو

بنگر ای از جهل گفته ناحقی ** پر ز سرهای بریده خندقی

خندقی از قعر خندق تا گلو ** پر ز سرهای بریده زین غلو

جمله اندر کار این دعوی شدند ** گردن خود را بدین دعوی زدند

هان ببین این را به چشم اعتبار ** این چنین دعوی میندیش و میار 4155

تلخ خواهی کرد بر ما عمر ما ** کی برین می‌دارد ای دادر ترا

گر رود صد سال آنک آگاه نیست ** بر عما آن از حساب راه نیست

بی‌سلاحی در مرو در معرکه ** هم‌چو بی‌باکان مرو در تهلکه

این همه گفتند و گفت آن ناصبور ** که مرا زین گفته‌ها آید نفور

سینه پر آتش مرا چون منقل است ** کشت کامل گشت وقت منجل است 4160

صدر را صبری بد اکنون آن نماد ** بر مقام صبر عشق آتش نشاند

صبر من مرد آن شبی که عشق زاد ** درگذشت او حاضران را عمر باد