باز نفسش از مجاعت بر طپید ** ز انتجاع و خواستن چاره ندید

گفت شب بیرون روم من نرم نرم ** تا ز ظلمت نایدم در کدیه شرم 4250

هم‌چو شبکوکی کنم شب ذکر و بانگ ** تا رسد از بامهاام نیم دانگ

اندرین اندیشه بیرون شد بکوی ** واندرین فکرت همی شد سو به سوی

یک زمان مانع همی‌شد شرم و جاه ** یک زمانی جوع می‌گفتش بخواه

پای پیش و پای پس تا ثلث شب ** که بخواهم یا بخسپم خشک‌لب

رسیدن آن شخص به مصر و شب بیرون آمدن به کوی از بهر شبکوکی و گدایی و گرفتن عسس او را و مراد اوحاصل شدن از عسس بعد از خوردن زخم بسیار و عسی ان تکرهوا شیا و هو خیر لکم و قوله تعالی سیجعل الله بعد عسر یسرا و قوله علیه‌السلام اشتدی ازمة تنفرجی و جمیع القرآن و الکتب المنزلة فی تقریر هذا

ناگهانی خود عسس او را گرفت ** مشت و چوبش زد ز صفرا تا شکفت 4255

اتفاقا اندر آن شب‌های تار ** دیده بد مردم ز شب‌دزدان ضرار

بود شب‌های مخوف و منتحس ** پس به جد می‌جست دزدان را عسس

تا خلیفه گفت که ببرید دست ** هر که شب گردد وگر خویش منست

بر عسس کرده ملک تهدید و بیم ** که چرا باشید بر دزدان رحیم

عشوه‌شان را از چه رو باور کنید ** یا چرا زیشان قبول زر کنید 4260

رحم بر دزدان و هر منحوس‌دست ** بر ضعیفان ضربت و بی‌رحمیست

هین ز رنج خاص مسکل ز انتقام ** رنج او کم بین ببین تو رنج عام

اصبع ملدوغ بر در دفع شر ** در تعدی و هلاک تن نگر

اتفاقا اندر آن ایام دزد ** گشته بود انبوه پخته و خام دزد

در چنین وقتش بدید و سخت زد ** چوب‌ها و زخمهای بی‌عدد 4265

نعره و فریاد زان درویش خاست ** که مزن تا من بگویم حال راست

گفت اینک دادمت مهلت بگو ** تا به شب چون آمدی بیرون به کو

تو نه‌ای زینجا غریب و منکری ** راستی گو تا بچه مکر اندری

اهل دیوان بر عسس طعنه زدند ** که چرا دزدان کنون انبه شدند

انبهی از تست و از امثال تست ** وا نما یاران زشتت را نخست 4270

ورنه کین جمله را از تو کشم ** تا شود آمن زر هر محتشم

گفت او از بعد سوگندان پر ** که نیم من خانه‌سوز و کیسه‌بر

من نه مرد دزدی و بیدادیم ** من غریب مصرم و بغدادیم

بیان این خبر کی الکذب ریبة والصدق طمانینة