دست در فتراک این دولت زدست ** بر سر سرمست او بر مال دست

گفت شه هر منصبی و ملکتی ** که التماسش هست یابد این فتی 4410

بیست چندان ملک کو شد زان بری ** بخشمش اینجا و ما خود بر سری

گفت تا شاهیت در وی عشق کاشت ** جز هوای تو هوایی کی گذاشت

بندگی تش چنان درخورد شد ** که شهی اندر دل او سرد شد

شاهی و شه‌زادگی در باختست ** از پی تو در غریبی ساختست

صوفیست انداخت خرقه وجد در ** کی رود او بر سر خرقه دگر 4415

میل سوی خرقه‌ی داده و ندم ** آنچنان باشد که من مغبون شدم

باز ده آن خرقه این سو ای قرین ** که نمی‌ارزید آن یعنی بدین

دور از عاشق که این فکر آیدش ** ور بیاید خاک بر سر بایدش

عشق ارزد صد چو خرقه کالبد ** که حیاتی دارد و حس و خرد

خاصه خرقه‌ی ملک دنیا کابترست ** پنج دانگ مستیش درد سرست 4420

ملک دنیا تن‌پرستان را حلال ** ما غلام ملک عشق بی‌زوال

عامل عشقست معزولش مکن ** جز به عشق خویش مشغولش مکن

منصبی کانم ز ریت محجبست ** عین معزولیست و نامش منصبست

موجب تاخیر اینجا آمدن ** فقد استعداد بود و ضعف فن

بی ز استعداد در کانی روی ** بر یکی حبه نگردی محتوی 4425

هم‌چو عنینی که بکری را خرد ** گرچه سیمین‌بر بود کی بر خورد

چون چراغی بی ز زیت و بی فتیل ** نه کثیرستش ز شمع و نه قلیل

در گلستان اندر آید اخشمی ** کی شود مغزش ز ریحان خرمی

هم‌چو خوبی دلبری مهمان غر ** بانگ چنگ و بربطی در پیش کر

هم‌چو مرغ خاک که آید در بحار ** زان چه یابد جز هلاک و جز خسار 4430

هم‌چو بی‌گندم شده در آسیا ** جز سپیدی ریش و مو نبود عطا

آسیای چرخ بر بی‌گندمان ** موسپیدی بخشد و ضعف میان

لیک با باگندمان این آسیا ** ملک‌بخش آمد دهد کار و کیا