باز ده آن خرقه این سو ای قرین ** که نمی‌ارزید آن یعنی بدین

دور از عاشق که این فکر آیدش ** ور بیاید خاک بر سر بایدش

عشق ارزد صد چو خرقه کالبد ** که حیاتی دارد و حس و خرد

خاصه خرقه‌ی ملک دنیا کابترست ** پنج دانگ مستیش درد سرست 4420

ملک دنیا تن‌پرستان را حلال ** ما غلام ملک عشق بی‌زوال

عامل عشقست معزولش مکن ** جز به عشق خویش مشغولش مکن

منصبی کانم ز ریت محجبست ** عین معزولیست و نامش منصبست

موجب تاخیر اینجا آمدن ** فقد استعداد بود و ضعف فن

بی ز استعداد در کانی روی ** بر یکی حبه نگردی محتوی 4425

هم‌چو عنینی که بکری را خرد ** گرچه سیمین‌بر بود کی بر خورد

چون چراغی بی ز زیت و بی فتیل ** نه کثیرستش ز شمع و نه قلیل

در گلستان اندر آید اخشمی ** کی شود مغزش ز ریحان خرمی

هم‌چو خوبی دلبری مهمان غر ** بانگ چنگ و بربطی در پیش کر

هم‌چو مرغ خاک که آید در بحار ** زان چه یابد جز هلاک و جز خسار 4430

هم‌چو بی‌گندم شده در آسیا ** جز سپیدی ریش و مو نبود عطا

آسیای چرخ بر بی‌گندمان ** موسپیدی بخشد و ضعف میان

لیک با باگندمان این آسیا ** ملک‌بخش آمد دهد کار و کیا

اول استعداد جنت بایدت ** تا ز جنت زندگانی زایدت

طفل نو را از شراب و از کباب ** چه حلاوت وز قصور و از قباب 4435

حد ندارد این مثل کم جو سخن ** تو برو تحصیل استعداد کن

بهر استعداد تا اکنون نشست ** شوق از حد رفت و آن نامد به دست

گفت استعداد هم از شه رسد ** بی ز جان کی مستعد گردد جسد

لطف‌های شه غمش را در نوشت ** شد که صید شه کند او صید گشت

هر که در اشکار چون تو صید شد ** صید را ناکرده قید او قید شد 4440

هرکه جویای امیری شد یقین ** پیش از آن او در اسیری شد رهین