یارکان پنج روزه یافتی ** رو ز یاران کهن بر تافتی

کودکان گرچه که در بازی خوشند ** شب کشانشان سوی خانه می‌کشند

شد برهنه وقت بازی طفل خرد ** دزد از ناگه قبا و کفش برد

آن چنان گرم او به بازی در فتاد ** کان کلاه و پیرهن رفتش ز یاد 455

شد شب و بازی او شد بی‌مدد ** رو ندارد کو سوی خانه رود

نی شنیدی انما الدنیا لعب ** باد دادی رخت و گشتی مرتعب

پیش از آنک شب شود جامه بجو ** روز را ضایع مکن در گفت و گو

من به صحرا خلوتی بگزیده‌ام ** خلق را من دزد جامه دیده‌ام

نیم عمر از آرزوی دلستان ** نیم عمر از غصه‌های دشمنان 460

جبه را برد آن کله را این ببرد ** غرق بازی گشته ما چون طفل خرد

نک شبانگاه اجل نزدیک شد ** خل هذا اللعب به سبک لاتعد

هین سوار توبه شود در دزد رس ** جامه‌ها از دزد بستان باز پس

مرکب توبه عجاب مرکبست ** بر فلک تازد به یک لحظه ز پست

لیک مرکب را نگه می‌دار از آن ** کو بدزدید آن قبایت را نهان 465

تا ندزدد مرکبت را نیز هم ** پاس دار این مرکبت را دم به دم

حکایت آن شخص کی دزدان قوج او را بدزدیدند و بر آن قناعت نکرد به حیله جامه‌هاش را هم دزدیدند

آن یکی قج داشت از پس می‌کشید ** دزد قج را برد حبلش را برید

چونک آگه شد دوان شد چپ و راست ** تا بیابد کان قج برده کجاست

بر سر چاهی بدید آن دزد را ** که فغان می‌کرد کای واویلتا

گفت نالان از چی ای اوستاد ** گفت همیان زرم در چه فتاد 470

گر توانی در روی بیرون کشی ** خمس بدهم مر ترا با دلخوشی

خمس صد دینار بستانی به دست ** گفت او خود این بهای ده قجست

گر دری بر بسته شد ده در گشاد ** گر قجی شد حق عوض اشتر بداد

جامه‌ها بر کند و اندر چاه رفت ** جامه‌ها را برد هم آن دزد تفت

حازمی باید که ره تا ده برد ** حزم نبود طمع طاعون آورد 475

او یکی دزدست فتنه‌سیرتی ** چون خیال او را بهر دم صورتی